پردنيزولون-Prednisolone Systemic

موارد مصرف پردنیزولون (Prednisolone Systemic)

الف) درمان التهاب شدید یا سركوب فعالیت سیستم ایمنی.
ب) تشدید حاد مولتیپل اسكلروزیس.
پ) سندرم نفروتیك.
ت) آسم كنترل نشده در بیمارانی كه كورتیكواستروئیدهای استنشاقی و برونكودیلاتورهای طولانی اثر دریافت می‌ كنند.

مکانیسم اثر پردنیزولون (Prednisolone Systemic)

اثر ضد التهاب: پردنیزولون ساخت آنزیم های لازم برای كاهش پاسخ التهابی را تحریك می‌ كند. این دارو با كاهش فعالیت و حجم سیستم لنفاوی (كه سبب بروز لنفوسیتوپنی، كاهش غلظت ایمونوگلوبولینها و كمپلمان و كاهش عبور كمپلكس های ایمنی از غشاهای پایه می‌ شود) و احتمالاً با كاهش واكنش مجدد بافتها نسبت به تداخل آنتی ژن ـ آنتی بادی موجب كاهش فعالیت سیستم ایمنی می‌ گردد.
مینرالوكورتیكوئیدها از طریق اثر بر روی كلیه‌ها در توبولهای انتهایی كلیه باز جذب یونهای سدیم (و در نتیجه آب) از مایع داخل توبولی به داخل پلاسما و دفع یونهای پتاسیم و هیدروژن را افزایش داده و از این طریق هومئوستاز الكترولیتها را در بدن تنظیم می‌ كنند.
پردنیزولون یك آدرنوكورتیكوئید با خواص گلوكوكورتیكوئیدی و مینرالوكورتیكوئیدی است. این دارو یك مینرالوكورتیكوئید ضعیف با نصف قدرت اثر هیدروكورتیزون و یك گلوكوكورتیكوئید قوی است كه قدرت اثر آن چهار برابر هیدروكورتیزون هم وزن خود است. این دارو عمدتاً به عنوان یك داروی ضد التهاب و سركوب كننده سیستم ایمنی به كار می‌ رود. به دلیل دسترسی به داروهای قوی تر، از اثر مینرالوكورتیكوئیدی آن استفاده نمی‌ شود.

موارد منع مصرف پردنیزولون (Prednisolone Systemic)

حساسیت مفرط به دارو، و یا در بیماران مبتلا به عفونتهای سیستمیك قارچی (بجز در نارسایی غده فوق كلیوی)، مصرف همزمان واكسنهای زنده.

موارد احتیاط: زخم گوارشی، بیماری كلیوی، زیادی فشار خون، استئوپروز، دیابت، اختلالات ترومبوآمبولیك، حملات تشنجی، میاستنی گراویس، نارسایی احتقانی قلب (CHF)، سل، كمی آلبومین خون، كم كاری تیروئید، سیروز كبدی، ناپایداری روانی، تمایلات سایكوتیك، زیادی چربی خون، گلوكوم، آب مروارید (ممكن است این موارد را تشدید كند).
بیماران مبتلا به عفونتهای ویروسی یا باكتریایی كه با داروهای ضد میكروبی كنترل نشده‌اند.

عوارض جانبی پردنیزولون (Prednisolone Systemic)

اعصاب مركزی: احساس سرخوشی، بی خوابی، سردرد، رفتار سایكوتیك، سودوتومور مغزی، تشنج.
قلبی ـ ‌عروقی: نارسایی احتقانی قلب (CHF)، زیادی فشار خون، ادم، آریتمی‌ها، ترومبوآمبولی، ترومبوفلبیت.
پوست: تأخیر در ترمیم زخمها ، آكنه، ‌بثورات پوستی، استریا (striae)، پرمویی.
چشم، دهان: ‌ آب مروارید ، ‌گلوكوم، برفك دهان.
دستگاه گوارش: زخم گوارشی، تحریك، افزایش اشتها، تهوع، ‌استفراغ، پانكرآتیت.
متابولیك: كمی پتاسیم خون، افزایش وزن بدن، زیادی قند خون، ‌مهار رشد در كودكان، عدم تحمل كربوهیدرات.
عضلانی ـ اسكلتی: آتروفی عضلات، ضعف، استئوپروز.
ادراری ـ تناسلی: اختلالات قاعدگی.
سایر عوارض: علائم كوشینگوئید، افزایش حساسیت به عفونت، نارسایی حاد آدرنال (در شرایط افزایش استرس ناشی از عفونت، جراحی یا تروما).
قطع ناگهانی مصرف دارو می‌ تواند مرگ آور باشد یا ممكن است بیماری زمینه‌ای را تشدید كند.

تداخل دارویی پردنیزولون (Prednisolone Systemic)

در صورت مصرف همزمان با داروهای ضد انعقاد خوراكی، پردنیزولون به ندرت ممكن است اثرات داروهای فوق را از طریق مكانیسم های ناشناخته‌ای كاهش یا افزایش دهد.
گلوكوكورتیكوئیدها متابولیسم ایزونیازید و سالیسیلاتها را افزایش داده موجب زیادی قند خون می‌ شوند. مقادیر مصرف انسولین یا داروهای خوراكی پایین آورنده قند خون در بیماران دیابتی باید تنظیم شود. این دارو ممكن است كاهش پتاسیم خون ناشی از مصرف مدرها یا آمفوتریسین B را تشدید كند. كاهش پتاسیم خون ممكن است خطر مسمومیت را در بیمارانی كه گلیكوزیدهای دیژیتال مصرف می‌ كنند، افزایش دهد.
باربیتوراتها، فنی توئین و ریفامپین ممكن است با افزایش متابولیسم كبدی كورتیكواستروئیدها موجب كاهش اثرات این دارو شوند.
كلستیرامین و ضد اسیدها با جذب سطحی كورتیكواستروئیدها و در نتیجه كاهش جذب این دارو، اثر پردنیزولون را كاهش می‌ دهند.
مصرف همزمان با استروژنها ممكن است متابولیسم پردنیزولون را از طریق افزایش غلظت ترانس كورتین، كاهش دهد. نیمه عمر كورتیكواستروئید به دلیل افزایش پیوند پروتئینی طولانی می‌ شود.
مصرف همزمان با داروهای ایجاد کننده زخم، مانند داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی، ممكن است خطر بروز زخم گوارشی را افزایش دهد.

مصرف پردنیزولون (Prednisolone Systemic) در بارداری

FDA طبقه بندی: C.

مصرف پردنیزولون (Prednisolone Systemic) در دوران شیردهی

---------------

مقدار مصرف پردنیزولون (Prednisolone Systemic)

برای اطلاع از مقدار و نحوه مصرف دارو با پزشک مشورت کنید.

هشدارها در مورد پردنیزولون (Prednisolone Systemic)

باید تعیین شود كه آیا بیمار به كورتیكواستروئیدهای دیگر حساسیت دارد یا نه؟
در طول درمان، وزن، فشار خون و سطح الكترولیتهای بیمار باید پایش شود.
اكثر عوارض جانبی ناشی از كورتیكواستروئیدها وابسته به دوز یا مدت مصرف هستند.
دارو باید همراه غذا مصرف شود تا تحریك گوارشی كاهش یابد. ممكن است بیمار برای كاهش تحریك گوارشی نیاز به استفاده از دارو داشته باشد.
در صورت عدم منع مصرف، رژیم كم سدیم و پر پتاسیم و پر پروتئین بدهید.
دارو ممكن است علائم عفونت، ‌شامل آمیبیازیس نهفته را پوشانده یا آن را تشدید نماید.
پس از مصرف طولانی مدت، دارو را به تدریج قطع نمایید.

توجه: پس از قطع مصرف ناگهانی، بیمار ممكن است دچار التهاب واجهشی، خستگی، ضعف، درد مفاصل، تب، سرگیجه، خواب آلودگی، افسردگی، غش، افت فشار وضعیتی، تنگی نفس، بی اشتهایی و ‌هایپوگلیسمی شود.

نکات قابل توصیه در مورد پردنیزولون (Prednisolone Systemic)

دارو نباید بطور ناگهانی قطع شود.
قرص‌ها را می‌ توان همراه غذا یا شیر مصرف نمود.
علائم نارسایی اولیه آدرنال عبارتند از : خستگی، ضعف عضلانی، ‌درد مفاصل، تب، بی اشتهایی، تهوع، ‌تنگی نفس، سرگیجه، غش.
افزایش وزن ناگهانی و تورم قسمتهای مختلف بدن را باید سریعاً به پزشك اطلاع دهید.
عدم بهبود زخم را باید به پزشك اطلاع دهید.
بیمارانی كه بطور طولانی مدت این دارو را مصرف می‌ كنند، باید ورزش كنند و نیز مكمل كلسیم و ویتامین D دریافت كنند.
بیمار باید از واكسیناسیون در طول مصرف این دارو پرهیز نماید.
بیمار باید علائم عفونت را بشناسد.

اَشکال دارویی پردنیزولون (Prednisolone Systemic)

Tablet: 5, 20, 50mg

نام تجاری دارو

دارویی یافت نشد.