دکسامفتامین سولفات-Dexamfetamine Sulfate

تعداد بازدید : 1490

تاریخ انتشار : ۱۳۹۵/۱/۸

هشدار! تجويز و تعيين دوز دارو به عهده پزشک می باشد و ماما سایت هيچگونه مسئوليتی در خصوص مصرف خود سرانه دارو ندارد

نام علمی دارو

[دکسامفتامین سولفات-Dexamfetamine Sulfate ]

گروه دارویی

[محرک ها]

موارد مصرف دکسامفتامین سولفات (Dexamfetamine Sulfate)

دگزامفتامین یک سیمپاتومیمتیک با فعالیت غیر مستقیم است با فعالیت آگونسیتی آلفا و بتا- آدرنرژیک. اثر تحریکی قابل توجهی بر سیستم عصبی مرکزی و به ویژه بر کورتکس مغزی دارد.

دگزامفتامین در درمان خواب آلودگی کاربرد دارد. در درمان چاقی نیز نقش دارد اگرچه دیگر آمفتامین ها جهت رفع کسالت و خستگی مصرف می شده اند اما این مصرف نیز مطلوب به شمار نمی رود. دگزامفتامین به صورت سولفات و به طریق خوراکی مصرف می شود.

مکانیسم اثر دکسامفتامین سولفات (Dexamfetamine Sulfate)

---------------

موارد منع مصرف دکسامفتامین سولفات (Dexamfetamine Sulfate)

اگرچه تجویز این دارو در بعضی از کشورها و از جمله انگلستان در مورد کودکان زیر 6 سال مجاز است اما سازمان بهداشت جهانی مصرف آن را در کودکان زیر 5 سال توصیه نمی کند.

عوارض جانبی دکسامفتامین سولفات (Dexamfetamine Sulfate)

عوارض جانبی حاصل از دگزامفتامین عموماً علائم ناشی از تحریک بیش از حد سیستم عصبی مرکزی می باشد و شامل بیخوابی، ترس شبانه، بی قراری، زودرنجی و سرخوشی می باشد که با خستگی و افسردگی دنبال می شود. ممکن است خشکی دهان، بی اشتهایی، کرامپ های شکمی و دیگر اختلالات گوارشی، سردرد و سبکی سر و لرزش، تعریق، تاکی کاردی، طپش قلب، افزایش و گاهی کاهش فشار خون، تغییر در میل جنسی و ناتوانی جنسی رخ دهند. واکنش های سایکوتیک نیز رخ می دهند و باعث آسیب های عضلانی مرتبط با رابدومیولیز و عوارض کلیوی می شوند. ندرتاً کاردیومیوپاتی در مصرف مزمن رخ می دهد. در درمان طولانی مدت ممکن است در کودکان عقب ماندگی رشدی رخ دهد. در مصرف بیش از اندازه حاد افزایش دمای بدن، میدریاز، هایپررفلکسی، درد قفسه سینه، آریتمی های قلبی، گیجی، حالات هراسی، رفتارهای تهاجمی،هالوسیناسیون، دلریوم، تشنج، دپرسیون تنفسی، کما و مرگ ومیر رخ می دهند. پاسخ افراد مختلف متفاوت است و ممکن است در یک فرد مسمومیت با مقادیر ناچیزی نیز رخ دهد.

درمان عوارض جانبی:

شارکول فعال را می توان جهت اعمال تأخیر در جذب بکار برد اما در صورتی که بیمار طی یک ساعت اول مراجعه کرده باشد. در موارد مصرف زیاد اخیر می توان از لاواژمعده استفاده کرد. به طور کلی درمان مصرف بیش از اندازه آمفتامین ها درمان حمایتی و علامتی است. مسکن ها معمولاً کافی هستند. دیورز اسیدی باعث افزایش دفع آمفتامین ها می شود اما به ندرت لازم می شود و تنها در مسمومیت شدید مورد توجه هستند و به مراقبت و مانیتور کردن دقیق نیازمند است.

پیشگیری ها:

دگزامفتامین در بیماران قلبی عروقی از جمله در فشار خون متوسط تا شدید و هم چنین در بیماران دچار پرکاری تیروئید، گلوکوم و افراد مضطرب. در بیماران دارای سوء مصرف الکل یا مواد منع مصرف دارد و در زنان حامله و شیرده نیز باید از تجویز آن پرهیز شود. در بیماران مبتلا به فشار خون خفیف و اختلالات کلیوی و شخصیت ناپایدار باید با دقت تجویز گردد. از آن جا که در کودکان ممکن است عقب ماندگی در رشد رخ دهد قد و وزن آنها باید کنترل شود.

تداخل دارویی دکسامفتامین سولفات (Dexamfetamine Sulfate)

دگزامفتامین یک سیمپاتومیمتیک با فعالیت غیر مستقیم است و ممکن است با تعدادی از دیگر داروها تداخل داشته باشد. در بیمارانی که یک MAOI دریافت می کنند و یا در 14 روز گذشته تحت چنین نوع درمانی بوده اند به علت جلوگیری از حملات فشار خون نباید تجویز شود. مصرف یک بتا بلوکر همراه با آمفتامین می تواند باعث ایجاد یک فشار خون بالا شود. دگزامفتامین همچنین می تواند اثر دیگر داروهای ضد فشار خون از جمله گوانتیدین و داروهای مشابه را کاهش دهد و از مصرف همزمان آن ها باید پرهیز شود. در بیماران دریافت کننده آمفتامین و TCA باید مراقبت کامل از نظر احتمال خطر آثار قلبی عروقی به عمل آید از جمله آریتمی ها که می توانند تشدید شوند. دفع ادراری آمفتامین ها توسط قلیایی کننده های ادراری کاهش می یابد که می تواند اثر و طول مدت آن را افزایش دهد. آمفتامین ها می توانند جذب اتوسوکسیماید، فنوباربیتال و فنی توئین را به تأخیر بیاندازند. آثار تحریکی آمفتامین ها توسط کلروپرومازین، هالوپریدول و لیتیوم مهار می شوند.دیسولفیرام می تواند متابولیسم و دفع آمفتامین ها را مهار کند. مصرف سیمپاتومیمتیک ها همراه با مایعات فرار بیهوشی مثل هالوتان می تواند منجر به افزایش خطر بروز آریتمی های قلبی شود.