(ویرایش)
سلام به همه،
من هفته ی پیش بعد از حدود ۵ ماه موفق شدم که اولین رابطه ی کاملمو داشته باشم. اول تشکر میکنم از تمام عزیزانی که وقت میزارن و با مهربونی کمک میکنن تا مشکل افرادی مثل من حل بشه، مشکلی که در ابتدا چندان مهم به نظر نمیرسه ولی میتونه تمام جنبه های زندگی رو تحت تاثیر خودش قرار بده.
من قبل از عمل پرده ام که از نوع سپتوم دار بود و از یه سر پاره شده بود واقعا حتی نمیتونستم یه گوش پاک کن وارد خودم کنم چون یه زائده ی دردناک تو مسیر بود. یک هفته بعد از عمل هایمنکتومی دکترم خواست که سونوی واژینال انجام بدم که به قدری دردناک بود که من حتی بدتر از قبل شدم. بعد از عمل هم به خاطر تصور دردناکی که از تلاش های قبلیمون تو ذهنم باقی مونده بود برای وارد کردن یه انگشت به قدری اذیت میشدم و خودمو منقبض میکردم که عضله های پام تا چند ساعت بعد درد داشتن و همیشه ناموفق بودیم.
همسرم هم نسبت به اوایل کم تحمل تر و نا امید تر شده بود از طرفی کنایه های مادرش که اون که بسته ست و نمیتونه، واقعا روحمو آزرده میکرد و باعث میشد انگیزه مو از دست بدم.
من با وارسی و کگل شروع کردم و البته نفس کشیدن که به نظرم این سه تا خیلی مهم بودن و من تو هر فرصت که به دست میوردم کگل رو انجام میدادم، از اونجایی که همسرم راضی به تمرین با دیلاتور نبود من با گوش پاک کن شروع کردم، بعد یه انگشت، دو انگشت و نهایتا سه انگشت و بعدش رفتیم برای اقدام. برای فردی با تایپ پرده ی من هایمنکتومی ضروری بود، چون با وجود باقیمونده ی سپتومم عملا هیچ پیشرفتی تو تمرینا نداشتم و بعد جراحی امکان درمان واژینیسموس برام فراهم شد.
من در زمان اقدام هم درد داشتم ولی درد قابل تحمل که با تنفس و کگل میتونستم آرومش کنم و بعد از چند دقیقه دیگه از درد خبری نبود. دو بار بعدش هم که امتحان کردیم خداروشکر خوب بودم و دردی نداشتم.
بازم از همه ممنونم و امیدوارم که همه ی کسایی که در حال تلاش هستن موفق بشن.