(ویرایش)
سلام عزیزان امیدوارم خوب باشید.
Z.MZDoo جان شما بهتره تکیه کنی به جای و طوری که بدنت یه شیب ملایم داشته باشه و پاهاتو از هم وا کنی، درست مثل صندلی اتاق ماما ها و بعد جلوت یه آیینه بزار و شروع کن به داخل کردنش.دیدن و داخل کردن از ابهام برای مغزت کم میکنه.
فقط قبلش برو با آب گرم واژنتو نرم کن بعد با لوبریکانت فراوان تمرین و شروع کن.
اگه تا حالا موفق به داخل کردن هیچی به داخل نشدی از یه دونه گوش پاکن شروع کن.با این کار ترست از اینکه واژنت تنگه و هیچی توش جا نمیشه میریزه.
بعد اون سایزا و از ۳ تا به بالا با پنبه بساز و هر روز حتما این تمرینات و انجام بده اجازه نده هیچی مانع شه .
بهش مث مسواک زدن نگاه کن و بدون درمانت فقط مربوط به خودته نه همسرت یا افراد دیگه تا تحت تاثیر شرایط روحی محیطت دست از تمرین برنداری.
جدی بخواه و عزم کن که دیگه بار واژنیسمی بودن و از دوشت برداری.
بخدا رهایی فقط پشت چند هفته پشتکار وتمرینه.
این سد ساخته ذهنه و فقط با این تمریناست ک کم کم نابود میشه.
امیدوارم همتون به این مرحله برسید ک و وقتی به پشت سرتون نگاه می کنید بگید واقعا چه سد احمقانه ای ساخته بودم.و بخندید.
نزارید سالهای زیادی توی زندگی الانتون جا خوش کنه ک بعد وقتی درمان میشد جای اون خنده رو حسرت و آه پر کنه و دیگه دیر باشه.
و هم بدونید اگه دیرم شده باشه قشنگی بعد این تمرینات هست که خیلی باارزشه اونم حس رهایی از اینکه دیگ هر روز به خودمون نمیگیم ما مشکل داریم یعنی روانیه آیا؟ یا خیلی چیزای دیگه....
اول از همه خودتون و از این حال نجات بدید توی هر مرحله و شرایط زندگیی که هستید.نزارید همراه تون بمونه تا انتهای عمر.
همش ۲الی۳ هفته است.
موفق باشید.🙂💌