آموختن «بخشیدن یکدیگر» به کودکان‌تان باعث التیام دردهایشان و حفظ آرامش می‌شود و مهارت با ارزشی را به آن‌ها یاد می‌دهد.
۱- از کودک آسیب‌دیده بخواهید که رنجش خود را بیان کند. رفتارهای آسیب‌زا را برایش نام ببرید.
۲- زمانی را برای به آرامش رسیدن بگذارید. (وقتی ناراحت هستید بخشیدن سخت است.)
۳- از کودک خود بپرسید: «آیا برای بخشیدن آماده‌ای؟»
۴- به کودک‌تان اطمینان دهید که بخشش به معنای تأیید رفتار فرد مقابل نیست، بلکه به این معنی است که «من می‌خواهم احساس درد و خشمم را نسبت به او عوض کنم.»
۵_ به او اطمینان دهید که تصمیم با خود اوست و اگر آمادگی‌اش را ندارد، ایرادی نیست، «من می‌فهمم که تو هنوز رنجیده /عصبانی هستی و شاید به زمان بیشتری نیاز داشته باشی.»
۶- اگر دوره رنجش او طولانی شد، مجدداً بپرسید، اما بگذارید کودک‌تان بداند که این موضوع مربوط به خودش است.
۷- اگر کودک شما آماده است، به او پیشنهاد کنید که عینک بخشش را که به او کمک می‌کند تا فرد خطاکار را جدا از عمل خطایش ببیند، به چشم بزند. بپرسید، «آیا می‌توانی طوری به برادرت فکر کنی که فراتر از این خطایش باشد؟ آیا می‌توانی نیکی را در او ببینی؟»
۸- اکنون از کودک‌تان بپرسید که چگونه این تغییرات احساسات قلبی‌اش را تغییر داده؟ «احساس می‌کنی درونت آرام‌تر شده؟ اکنون در درون خود نسبت به برادرت چه احساسی داری؟»
۹- کلمات جادویی برای گفتن وجود ندارد. کودک شما می‌تواند با یک لبخند یا یک پیشنهاد بازی بخشیدن را نشان دهد. بپرسید «آیا چیزی هست که بخواهی بگویی؟ تو مجبور نیستی چیزی بگی.» (آن جمله می‌تواند این باشد: «می‌خواهی برویم بازی کنیم؟»)
روانشناس کودک خوب در تهران