با سلام. کودک دو ساله ای دارم که اشیا رو پرت میکنه.البته نه با عصبانیت. حتی وقتی هم که آرومه پرت میکنه. مثلا خوراکی رو که میخوره ظرفش رو پرت میکنه یا هرچی که دستش بگیره. در صورتی که من و همسرم اصلا پرت کردن رو انجام ندادیم که اون یاد گرفته باشه. رابطه خیلی خوبی هم باهم داریم و دوران بارداری بسیار آروم و خوبی داشتم. نمیدونم دلیل پرت کردنش چیه اما خیلی اذیت میشم. فرزند اولم هست.
یه مشکل دیگه هم که داره اینه که با بچه ها اصلا ارتباط برقرار نمیکنه. اگه بیان سمتش، سریع به من می چسبه و جیغ میزنه. تا حالا با هیچ بچه ای ارتباط نداشته که بگم شاید قبلا اذیتش کردن که سمتشون نمیره. در صورتی که با بزرگترها خیلی راحت ارتباط میگیره لبخند میزنه باهاشون دست میده. توی جمع کلا به من میچسبه و اصلا ازمون جدا نمیشه
ممنون میشم راهنماییم کنین
سلام عزیزم.
کودک از ۱۴ ماهگی مهارت پرت کردن رو یاد می گیره،به پرت کردن به دلیل یادگیری مهارت باز کردن انگشتان علاقه مند میشه ،زمان پرت کردن سرشار از حس غروره .و چون پرت کردن نیازمند هماهنگی چشم و دسته،همراه با یادگیری و تقویت این مهارته،اما مهم واکنش مناسبه،هرگز کودک رو دعوا نکنید در عوض برای اون تعدادی توپ از جنس فوم و پارچه بگیرید،باهاش بازی کنید و اجازه ی پرت کردن بدین،هر چقدر وسایل بیشتری برای پرت کردن در اختیار داشته باشه کمتر سراغ وسایل پرخطر میره.
بهش یاد بدین که چه وسایلی خطر کمتری داره،براش تشویق تعیین کنید مثلا بگید اگه غذاتو کامل بخوری بعدش میریم توپ پرت میکنیم
در مورد پرت کردن زمان عصبانیت ،اگه به کسی صدمه زد،باید از جمع با قاطعیت بیرون برده بشه،بهش بگید زدن درد داره،نباید این کارو کنی،وقتی چند بار این کارو کردید متوجه میشه که این رفتار نتیجه ی چه کاریه،ولی به طور کلی پرت کردن جز مراحل رشده و نباید بازداری بشه .
پرت کردن از ۱۴ ماهگی تا ۳ سالگی ادامه دارد. در مورد بازی کردن،اجازه بدین انتخاب کنه .نباید دخالت کنن یا اصرار به بازی گروهی،یا جدا کردن از خودشون .به مرور خودش مستقل میشه