خاطرات درمان واژینیسموس

سلام. منم بانوی شماره 504 هستم

خیلی خیلی این شمارم دوست دارم. من سال95 عقد کردم،من و همسرم تو خونواده ای بودیم که بد میدونستیم که قبل از اینکه بریم خونه خودمون عروسی کنیم و دخول داشته باشیم، تو دوره نامزدی فقط عشق بازی میکردیم.از اولم از دخول میترسیدم،همش باخودم میگفتم که چطوری میشه آلت به این بزرگی وارد یک سوراخ کوچک بشه، همش مقصر خودمونیم که بی اطلاعیم،با اینکه تحصیل کرده ایم ولی درمورد این بنظرمن اصلا اطلاعات کافی نداریم و خونواده کاملا بهمون آموزش نمیدن، بنظر من باید مادر و خواهر قبل از ازدواج خیلی بهمون آموزش بدن و ترسمون بریزن ولی متاسفانه خجالت نمیزاره ، و اینکه همه مارو از دخول میترسونن، این خیلی بده، مقصر به نظرمن بقیه ان که همش از خاطره تلخی که خودشون از دخول و بارداری دارن برا ماها که تجربه نداریم میگن، این خیلی بده واقعا این موضوع رو باید به دیگران بفهمونیم که از خاطره بد خودشون که از دخول و بارداری دارن برای مجردها و تازه عروس ها نگن.

حالا بگذریم ....

فروردین ماه عروسی کردیم، من خیلی ترس داشتم، دوماه گذشت و من هنوز بانو نشده بودم،همش خودمو سفت میکردیم تا همسرم میخواست دخول انجام بده،پاهام میبستم و خودم سفت میکردم و نمیگذاشتم،حتی وقتی پاهام باز میکردم و به همسرم میگفتم اگه جیغم زدم داخل کن ولی میگف اصلا واژنت باز نمیشه که من داخل کنم،همین خیلی نگرانم میکرد،همش فکرمیکردم که من مشکل دارم،همش میگفتم چطوری خیلیا همون ماه اول حامله هم میشن، دوبار تو این مدت دکتر رفتم و میگفتن که پردم سالمه و هیچ مشکلی ندارم  و ژل بهم میدادن و خیلی هم باهم بدرفتار میکردن که اره تو ترسویی و لوووسی و اینا..... تا آذر ماه همینطور گذشت هربار که رابطه انجام میدادیم، اولش خیلی خوب پیش میرفت تا مرحله دخول، به مرحله دخول که میرسید باز خودمو سفت میکردم و میترسیدم، هربار که دخول انجام میدادیم و ناموفق بود من کلی گریه میکردم و همسرم میگفت عیبی نداره من همینطوری تورو دوست دارم ولی همش من احساس کمی میکردم که چرا نمیتونم و من ناقصم و همسرم رو کامل نکردم و اینا.....واقعا حس بدی داشتم....

تااینکه آذر ماه باز رابطه انجام دادیم و بازم نشد.... من خیلی گریه کردم و ناشکری کردم،همیطور با چشمای گریان تو سایتها میگشتم که یهویی با سایت باران جان و ماماسایت برخوردم،وقتی خاطره ها رو خوندم خیلی خوشحال شدم و فهمیدم که خیلیا مثل من هستن چون همش فکرمیکردم که فقط من این مشکل رو دارم، وقتی خاطره ها رو خوندم خیلی انگیزه گرفتم و به همسرم گفتم، اونم وقتی دید من خیلی خوشحال و امیدوار شدم خیلی تشویقم کرد گفت دیدی خیلی ها مثل مان، بالاخره 18آذر ماه تصمیم گرفتم که تمرین ها رو شروع کنم، روز اول با خودم میگفتم نه بابا من نمیتونم مگه میشه من چیزی وارد واژنم کنم،اصلا فکرشم نمیکردم،با خودم گفتم انگشت کوچیکم داخل میکنم هرجا دردم گرفت درمیارمش(البته قبلش کگل و وارسی کرده بودم،من قبل از اینکه با ماماسایت آشناشم خیلی وارسی میکردم ولی همش میترسیدم و حتی خیلی بدمم میومد که نگاه کنم به واژنم)،تو سر دستکش پنبه گذاشتم و دستکش دستم کردم،یکم سر انگشتم پنبه گذاشتم که راحت داخل بره،سرانگشتم کلی ژل لوبریکانت زدم و به واژنم ژل زدم و آروم آروم وارد کردم، به تلویزیون نگاه میکردم و یهویی دیدم انگشتم داخل واژنمه،درد داشتم ولی به اون حدی که فکرمیکردم نبود،انگشت دومم وارد کردم و بعد انگشتای همسرم و دیدم خیلی راحت داخل رفت،خیلی خیلی خوشحال شدم،اصلا باور نمیکردم، وقتی خودم و همسرم انگشتامون وارد کردیم تازه فهمیدیم که راه واژنم چطوریه و یکم پایین به سمت مقعده،اخه همیشه وقتی میخواستیم دخول داشته باشیم مستقیم وارد میکردیم بخاطر این خیلی درد داشتم و اصلا نمیشد.به هرحال روزای بعد تمرینام شروع کردم و تا سایز 9 خیلی خوب پیش رفتم و اصلا درد نداشتم و با یک روز تمرین باهش راحت میشدم ولی سایز 10 و 11 خیلی اذیت شدم هرکدوم رو چهار پنج روزی تمرین میکردم تا کاملا راحت میشدم،سایز همسرمم12 بود،من تا سایز11 تمرین کردم و تقریبا باهش راحت شده بودم که 6دی ماه موهام رنگ کردمهمسرم خیلی خوشش اومده بود و کلی بغل و بوسم میکرد و کلی عشق بازی کردیم بعد یهویی همسرم پیشنهاد داد که الان نزدیک سایز منی بیا اقدام کنیم اگه نشد هیچی باز تمرین کن، الان امتحانی اقدام کنیم، منم قبول کردم، همسرم ژل زد و منم روی واژنم ژل زدم و با حالت زن زیر رفتیم اقدام.... اولش یکم درد داشتم ولی با کگل همسرم آلتش وارد کرد خیلی راحتتر از اون چیزی که فکرمیکردم بود،واقعا خیلی راحتتر از دیلاتوره خیییییییییلییییییییییی، وقتی وارد کرد بهش گفتم همینطور که داخله بزار کگل کنم و همسرمم هرچی میگفتم انجام میداد،اول که داخل کرد یه چنددقیقه ای همینطور ثابت نگه داشت و بعد من کگل کردم و بعد جلو وعقب کرد تقریبا بیست دقیقه ای داخل بود و کگل و جلووعقب میکردیم،دیگه همسرم خسته شد و دراورد.کلی ذوق کردیم و تازه اونشب فهمیدم که مال همسرم شدم و یکی شدیم،واقعا حس خوبیه خیلیییییییییی خوبیه...

بالاخره منم بعد از 10ماه عروسی در طی دوهفته و نیم تونستم بانوووووووووووووووووشم

چندتا نکته که فکرکنم بهتون کمک کنه:

1. قبل از هر تمرین حموم برید و تو تشت آب بیست دقیقه ای بشینید و کگل کنید، هرچندروز تو آب و نمک برا ی ضدعفونی بشینید
2. بعد ازهمون بیست تا کگل کوتاه و بلند انجام بدید،بعد دیلاتور رو وارد کنید، 10 دقیقه ثابت بزارید داخل بمونه بدون هیچ حرکتی و بعد پنج دقیقه همینطور که دیلاتور داخله کگل کوتاه و بلند انجام بدید و بعد که راحت شدید 20 دقیقه جلو وعقب کنید.(البته زمانش بستگی به خودتون داره،من مثلا تو سایز 10 و 11 که دیر بهشون عادت کردم هر زمانی مثلا 10 دقیقه رو 20 دقیقه انجام میدادم یعنی هر زمانی رو دوبرابر میکردم تا باهش راحته راحت شم)
3. هرباری که با دیلاتور تو اون سایز راحت شدید،حتما به همسرتون بدید که دیلاتور وارد کنه و جلووعقب کنه تا ترستون از نفر دوم بریزه.

ببخشید که طولانی حرف زدم، بچه ها حتما بامصمم تمرین کنید که روش درمان فقط همینه، اگه هم دسترسی دارید حتما پیش خانم دکتر خیابانی برید که واقعا تاثیر داره

به امید موفقیتتون.......

سلام من الان فقط دارم گریه میکنم چون سه سال فقط فکر میکردم تو دنیا منم این مشکلو دارم همه دکترا مسخرم میکردن باورتون میشه پیش ۱۰ تا دکتر رفتم و کلی پول روانشناس دادم روانشناس اخر گفت تو یکی دیگه رو دوست داری به جز شوهرت ...ولی من عاشق شوهرمم. همش فکر میکنم شوهرم  از من نا امید شده و اینقد حسرت بقیه رو میخورم میگم خوش به حالشون میتونن درست با هم سکس داشته باشن

بچه ها امید رو دوباره تو من زنده کردین  خدایا یعنی میشه مثل بقیه یک ماه دیگه خاطره خوب بنویسم

سلام من مانیا هستم حدود چهار سال پیش عقد کردم تو دوران عقد خواستیم دخول داشته باشیم اما من بهانه میوردم که تا زمان عروسی دوست ندارم این اتفاق بیفته اما متاسفانه بعد از عروسی هم هرچی تلاش کردیم نشد همش بهانه میوردم که نمیشه نمیتونم ۳ سال از عروسی گذشت و من هنوز باکره بودم پیش چند تا دکتر زنان رفتم و همه بهم خندیدن و چند تا ژل و قرص دادن به هیچ کس نمیتونستم چیزی بگم شوهرم خیلی بهم بی توجه شده بود و همیشه میگفت برو مشکلتو حل کن خسته شدم منم فقط کارم گریه شده بود تا به روز توی اینترنت سرچ کردم و با این سایت آشنا شدم اولش گفتم نه اینم جواب نمیده ولی شوهرم گفت یکبار امتحان کن شاید تنها راحت همین باشه و من شروع کردم و در طی ۱ ماه در کمال ناباوری و ترس بالاخره به راحتی بدون اینکه حس کنم بانو شدم من تونستم شما هم میتونید

سلام من باربدم . من و همسرم در اویل خیلی برای دخول تلاش کردیم و نشد و رفتم پیش ماما اون به پردم نگاه کرد گف مشکلی نیست . و بهم گف اصلا ترس نداره و از این واژن سر یه بچه بیرون میاد یعنی این همه جاهست و ژل بیحسیه لیدوکایین داد. ولی ما دوباره نتونستیم دخول انجام بدیم . روز ها همینطور میگذشت همسرم بهم روحیه میداد نگران نباش مهم نیست و من بخاطر رابطه باتو ازدواج نکردم که .ولی من از درون عذاب وجدان داشتم . چون میدونستم که یکی از نیاز های اصلیه اقایون رابطه ی جنسی هستش . ولی اون میگف هنوز تا یکسال وقت داریم. به پیش  دکتر متخصص زنان معروف شهر  رفتیم از اون پرسیدیم مشکل چیه گف پرده ت مشکلی نداره یکمی زور بخرج بدین درس میشه . همسرم برای اینکه من ناراحت نشم پیشنهاد رابطه نمیداد دیگه تلاشی برای دخول نمی کرد . تا اینکه یبار به زور از اون خواستم که حداقل تلاش کنیم . تا اینکه سر الت به اندازه یک سانت رفت دردی احساس کردم دیگه نزاشتم ادامه بده . بعد چن قطره خون اومد . که همون موقع پرده از بین رفته بود . باخودم گفتم الان دیگه مشکل حله . به راحتی دخول انجام میدیم . ولی هرچی سعی میکردیم اصلا یه ذره هم تو نمی رفت . خیلی ناراحت بودم . معمولا گریه میکردم که اخه چرا من مثل بقیه نمی تونم . و میترسیدم که نکنه زندگیم بپاشه . در این حین شوهرم پیش یه روانشناس عمومی رفته بود و مشکلمون رو به اون گفته بود اونم گفته که این مشکل حل نمیشه چون خانمت تو رو به عنوان همسرش نمیبینه و بهتره طلاق بگیرین . بدون اینکه منو ببینه و بامن حرف بزنه  این نظر رو داده بود (واقعا که نمی دونم اینا چطوری روانشناس شدند)البته شوهرم موافق نبوده و رفته بود پیش یه روانپزشک خوب اونم گفته بود اگه خانمت رو دوست داری تلاش کن که مشکلت حل شه. و برای زندگیت بجنگ

من بعد از شنیدن حرف این روانشناس کلی بهم ریخته بودم . و هرکی رو که بیرون بابچه میدیدم حسرتمیخوردم که خوش بحالش که مشکلی نداره .هرروز سر مسایل کوچیک دعوا میکردم . فکرمیکردم که من فقط این مشکل رو دارم

تا اینکه عید امسال دنبال روانشناس خوب بودم که برم باهاش حرف بزنم که از سایت شماره ی دوتا روانشناس پیدا کردم به هر دوشون زنگ زدم ولی یکی جواب داد و به یه ماه بعد وقت داد . بعد رفتم پیشش خجالت میکشیدم مشکلم رو بگم فکرمیکردم بگه مشکلتون رو باید متخصص زنان حل کنه. بعد اینکه مشکلم رو گفتم و باروی خوش به منم گفتن درست مراجعه کردی و من تخصصم در مسائل جنسی هست و کتابی هم در این موضوع داشتند. بعد پرسیدن چند تا سوال گفتن مشکل شما واژنیسموس هست.و روش درمان دارد فقط باید چن جلسه مشاوره بیای.  و باروش هایی که ایشون گفتن تونستم افکار منفی و ترس رو از بین ببرم . و به من وارسی رو یاد دادند . کیگل کردن رو هم گفتن . روش ساخت دیلاتور رو هم گفتن . من تو اینترنت دنبال دیلاتور میگشتم که با این سایت اشنا شدم و کلی انرژی گرفتم که من تنها نیستم و چون بقیه نتیجه گرفتن پس منم میتونم

همون روز دیلاتور هارو ساختم . هررروز تمرین کردم تو یه هفته بانو شدم . من بعد یکسال و یه ماه از ازدواجم بانو شدم . ولی همیشه میگم اگه زودتر به مشاور خوب مراجعه کرده بودم زودتر از اینها حل میشد

الان که به عقب فکرمیکنم خندم میگیره که اخه این چه ترسی داشت. شاید الان شمایی که اینو میخونی بگی تو شجاع بودی ولی من میگم من  شجاع نبودم  . حتی من از بند انداختن به صورت هم میترسیدم .

شماهم که این مشکل رو داری از الان شروع کن وقت رو هدر نده زندگیه ادم خیلی شیرین تر میشه . پس سعی کنین و هرروز تمرین کنین و خسته نشید من اولش باگوش پاک کن شروع کردم تادور ۱۱ ادامه دادم و بعد اقدام کردم که بانو شدم . این روش برای این همه ادم جواب داده پس برای شما هم جواب میده.

سلام خانوما منم این مشکل و داشتم و همیشه تر س از نزدیکی خفم میکرد .بعد 3 ماه عروسی رفتم دکتر و با عمل جراحی پردم برداشته شد .1 ماه هم صبر کردم زخمام خوب بشه .دوره ی من اصلا سایت و اینترنت و این چیزا نبود .شاید میتونستم بدون جراحی کاری بکنم .این سایت و خیلی دوست دارم و بخاطر حاملگی دومم با این سایت آشنا شدم .همیشه پست ها و دلداری های خانوم خیابانی تو اینستا بهم آرامش میده 

دوستتون دارم موفق باشید

سلام. من شهرزادم. بانوی 447
خییییلی این عددو دوسش دارم.
منو همسرم دوسالو نیم دوست بودیم باهم.یک سالم نامزد. تو دوران عقد رابطه داشتیم ولی در حد نامزدی. یک هفته قبل از عروسی رفتم معاینه پرده. گفت پرده بدون درد و خونریزی داری. اگه خون بیاد چندقطره میاد.
شب عروسی تلاش کردیم ولی نشد....
گفتم عادیه دوستمم سه شب تلاش کردن تا شد. پس فردای عروسی راه افتادیم واسه ماه عسل.
اونجا هم تلاشی نکردیم که اگه خون اومد و دکتر لازم شدیم تو شهر غریب نباشیم😂😂😂😂

خلاصه یه هفته از عروسی گذشت و اومدیم خونه و ...... عاقا نشد که نشد. به دوستم گفتم. گفتم وااای بیچاره علی. باهم رفتیم داروخونه یه ژل لوبریکانت تحریکی گرفتیم😒😒😒 اونشب زدیم بازم نشد😡😡😡

فرداش گفتم اینجوری نمیشه کههههه. هی من گریه کنم و التماس کنم و هولش بدم عقب. لابد من مریضم یا پردم ضخیمه. 
رفتم دکتر زنان بهم ژل لوبریکانت ساده داد و لیدوکائین...بااااازم نشد.
پیش یه دکتر دیگه رفتم اونم دارو دادو .... نشد
بعد دیگه طاقت نیاوردم به مامانم گفتم.
از دوست مامانم که متخصص زنان بود وقت گرفتیم و معاینم کرد. من وحشتناااااک از خون و آمپول و عمل میترسم.
ولی با پای خودم رفتم تا زندگیمو نجات بدم. خییییییلی تصمیم سختی بود.
معاینه کردو بااااازم ژل لوبریکانت و لیدوکائین داد و قرص آرامبخش هم داد. گفت تو پردت رااحته. حیفه من دست ببرم توش. بزار شوهرت مردونگی رو احساس کنه اذیتش نکن. کللللی نصیحتم کرد. منم با امید برگشتم خونه. قرار شد تا چندروز تلاش کنیم.
عاقا من هی قرص خوردم و ژل زدم. این قرصه انگار هییییچ تاثیری نداشت. ژل لیدوکائینم اصصصصلا تاثیری رو درد نداشت.
چندبار هی رفتیم گفتیم نشد و اونم هی گفت برو حیفه تلاش کن من مریض مثل تو زیاد دارم
آخرش با رضایت خودم جراحیم کرد😔😔😔
تمام بدنم میلرزید.
مامانمو علی تو راهرو نشستن.
خودش جراحی میکرد. دستیارش لبه های واژنو نگه میداشت. اول یه آمپول بی حسی زد. ولی چون ناحیه حساسیه چندجا زد.
هی دراورد هی وارد کرد. ببین میدونم سوزن آمپول نازکه ولی به خدا احساس میکردم هر سوزنش اندازه لوله خودکاره.
😔😔😔😔😔خیییییلی بد بود. بعد یه قیچی برداشت😭😭😭😭 دورتا دورشو برید. قشنگ حسش میکردم.  درد نداشت ولی کلللل جراحی گریه کردم و جیغ زدم.
آخرش بدترین قسمتش بود.... پرده رو انداخت آشغالی... خییییییلی واسم زور داشت.
قرار بود اون با عشق برداشته بشه... نه اینکه تو آشغالی بره.
بعد یه مویرگم با قیچی پاره شد خونش بند نیومد. دوباره آمپول بی حسی زد. بخیه زد اون مویرگو.
گرررریه میکردما... جیغ میزدم. کل درمانگاهو رو سرم گذاشتم.
جراحی تموم شد تازه دکتره گفت تو افسردگی داریااا گریه هات الکی بود. برو روانشناس.
چندوقت که دستشویی میرفتم میترسیدم بخیه پاره شه. تا یه مدت صبر کردیم تا زخمم خوب شه. ولی... بازم نشد.😔😔
دیگه تحملم تموم شد. رفتم پیش روانشناس. گفتم من دست خودم نیست نمیتونم. جراحی هم کردم. گفت خاک تو سر اون دکتر بیشعور اصلا این بیماری به جراحی ربطی نداره. گفت مریضایی که جراحی میشن بدترن. چون افسردگی شدید تر میشه😭
به همه چی گیر میدادم. درست کارای خونه رو نمیکردم به زور ظرف میشستم. دیگه آرایش نمیکردم. لباس شیکامو  نمیپوشیدم. کااامل افسرده شدم.
اون روانشناس منو همون اول به روانپزشک معرفی کرد. رفتم 3 جلسه دارو های اعصاب گرفتم و خوردم و اگه گفتین....
بازم نشد😂😂😂

دیگه بیخیال شدیم جفتمون. به مامانم و دختر عمم و دوستام کلا دروغ گفتم. گفتم شد.
تا اینکه تو گوگل زدم ترس از نزدیکی... کلی مطلب اومد... خوندم  انگار همش مال من بود. فهمیدم من سرطان ندارم. واژنم توش دیوار نداره. غده ندارم.... فقط مریضم. اسمش واژینیسموسه. درمان داره. دوتا سکستراپ پیدا کردم. زنگ زدم وقت گرفتم. هی امروز فردا کرد. اومدم به اون یکی زنگ بزنم که یهو پیج یه فرشته مهربونو دیدم...😍😍😍

تو سرچ اینستا عکس جعبه شیرینی بود. منم کنجکاو شدم باز کردم. زده بود درمان واژینیسموس. خوندم 300 نفر درمان شدن. کلللللی تو پیجش گشتم چندتا شرح درمان خوندم. تمااااام بدنم از هیجان میلرزید.
سالگرد عروسیمون تازه رد شده بود....
دیدم زده سایت غیر حضوری درمان میکنه.
رفتم سایتش. خییییییلی کار کردن و پیدا کردن سایت سخته. منم نتونستم. دیگه آخرش با شک وقت گرفتم. رفتیم اونجا. با خجالت. خانم دکتر همه چیو قشنگ توضیح داد. گفت کل داروهارو بنداز دور.
خلاصه ما رفتیم و تمرینارو شروع کردیم. ویزیت اول 100
اگه لازم شد باز بری میشه 70
من از ترس و خسیسی اون 70 تومن نرفتم. تو تمرینام عالی پیش میرفتم. ولی بعد از یک ماه هرکار کردم سایر 9 رو نتونستم بسازم.
تلفنی یاد داد ولی نفهمیدم.
گول خوردم نرفتم🙈🙈🙈
تاااا بعد از عید دیگه دیدم نمیشه 70 تومن ارزش نداره که😂😂😂
رفتیم کللللی دعوام کرد️😂😂
معاینه کرد گفت خیییییلی خوب پیش رفتی چرا حیفش کردی. خیلی بهم امید داد. من مشکلم این بود که تنها بودم.
بچه های سایت بهمدیگه روحیه میدن ولی من سایتو نداشتم.
تنهای تنها هیچکس نبود بهم امید بده.

دوباره به مامانم گفتم به دوستام به دختر عمم و خالم.گفتم من راه درمانو تازه پیدا کردم و اون دفعه دروغ گفتم که درمان شدم. میخواستم بفهمن الکی سرکوفت میزدن و من لوس نبودم فقط بیمار بودم.😡😡
بار دوم رفتیم و بعداز تمرینات منظم منم27.02.96 بانو شدم😊😊😊😊

وقتی رفت داخل هی نفس عمیق کشیدم بعد قششششنگ احساس کردم خانم دکتر داره بارو از  رو شونه هام بلند میکنه باهم میزاریمش زمین. حضورشو شدییییدا احساس میکردم😍

مامانمو دوست دارم ولی حرفاش اوایل ازدواج داغونم کرد. اون شب تا بارو از رو شونه هام برداشتم یهو زدم زیر گریه. علی بغلم کرد قشنگ احساس میکردم چقدر حامی من بود و هست و چقدر تحمل کرد وقتی همون اول که رفت قیافش دیدنی بود😜
انگار بهشتو بهش دادم. واسه همون دلم سوخت واسش و واسه خودمم.
یهو قوی شدم. انگار کمرم شکسته بود و درست شد. انگار دستم محکم تو دهنی زد به همممه اونایی که الکی نصیحتم کردن یا مسخرم کردن. گریه میکردم و میخندیدم😭😂😭😂
حالا همه اینا در حالی بود که آلت داخل بود😂😂😂
خانم خیابانی رو خییییلی دوسش دارم خدایی. میدونم پول گرفت و به چشم بعضیا وظیفش بود. ولی من کلی دکتر رفتم. اون بود که جهنمو تموم کرد برام. مدیونشم. از اون روز دلم میخواد به همه کمک کنم😂😂😂
شبی که درمان شدم از فرداش انرژیییییی گرفتم. افسردگیم یهو از بین رفت. خونم هرروز تمیزه و به خودم میرسم. خییییلی همه چی تغییر کرد. ❤️❤️❤️

به امید روزی که همه آگاه شن و بدونن این بیماری هم مثل سرماخوردگی درمان داره

سلام من لی لی هستم بانوی 443

من و همسرم عاشق هم بودیم خرداد 95 نامزد کردیم و قرارمون این بود که تو دوران نامزدی باهم رابطه نداشته باشیم و همسرم هم خیلی رعایت میکرد... من تا قبل از عروسی هیچ تصوری از رابطه جنسی نداشتم و اصلا نمیتونستم زیاد بهش فکر کنم چون کلا دنبال اینجور چیزا نبودم و حتی گاهی میترسیدم از اینکه نکنه سرد باشم و نکنه بعدا مشکلی برام پیش بیاد... اما با معاشقه هایی که تو دوران نامزدی داشتیم فهمیدم که سرد نیستم...

حدود دو ماه پیش عروسی کردیم و من شب عروسیم پریود بودم بخاطر همین رابطه نداشتیم و البته من از این بابت خوشحال بودم چون فکر کردن بهش برام استرس آور بود... فردای عروسی رفتیم ماه عسل و یکی دو روز بعد پریودم تموم شد و چون میدونستم همسرم بی صبرانه منتظره بهش گفتم که الان دیگه میتونیم... سعی کردم به استرسم غلبه کنم. اما موقع رابطه هرکار کردیم نشد که دخول انجام بدیم. اون خجالت اولین بار به کنار استرس و ناشی بودن و مشکلی که بعدا فهمیدم اسمش واژینیسموس هست هم از طرف دیگه همه دست به دست هم داده بودن تا موفق نشیم... و البته ما اونشب فکر کردیم که حتما بخاطر بی تجربگی این اتفاق افتاده و طبیعیه... فردای اون روز دوباره خواستیم امتحان کنیم که تا نصفه شد اما من چنان دردی رو تحمل کردم که هنوزم وقتی یادش میفتم حالم بد میشه... و بعد از چند دقیقه اشکم در اومد و از همسرم خواستم که ادامه نده...  طفلک اونم خیلی اذیت شد اما چیزی نگفت و بغلم کرد و گفت دیگه این کارو نمیکنیم تا بریم دکتر و ببینیم مشکل کارمون از کجاست...

چند روز بعدش خودش بهم گفت من فهمیدم مشکلت چیه؟ گفتم چی و اونم گوشیش رو بهم داد که دیدم سرچ کرده و یه مطلبی درباره واژینیسموس بود که خوندم و دیدم علایمش شبیه منه... اونجا بود که برای اولین بار با این کلمه آشنا شدم. اما نمیدونستم درمانش چیه و پیگیری نکردم.

وقتی از ماه عسل برگشتیم تو اولین فرصت به یه دکتر زنان مراجعه کردیم که خوشبختانه دکتر خوبی بود و اصلا مسخرم نکرد و درکم کرد... منو معاینه کرد و گفت تو هیچ مشکلی نداری فقط ترس داری و بعد همسرم رو صدا زد کامل آناتومی واژنم و پردم رو بهش نشون داد و بعد به همسرم گفت که با استفاده از دستکش و ژل انگشتش رو وارد واژنم بکنه تا ترسم بریزه و ببینم دردی نداره و یک هفته این تمرین رو بکنیم و بعد اقدام کنیم...

ما هم فردای اون روز تمرین کردیم منم آینه گرفته بودم و نگاه میکردم تا ترسم بریزه.  اولش درد داشت اما بعد نفس عمیق کشیدم و ریلکس کردم و دیدم که دردی نداره ولی با کوچکترین حرکت پا یا حرف زدنم واژنم فورا منقبض میشد و درد میگرفت که این مشکل غیر ارادی بود... فردای اون روز هم تمرین کردیم حتی همسرم دو انگشت باهم وارد کرد و من فهمیدم که با تمرکز خیلی زیاد و شل کردن عضلاتم میتونم مانع اون درد بشم... به همسرم گفتم بیا اقدام کنیم که همون شب این کارو کردیم و هرچند که من بازم درد داشتم اما قابل تحمل بود و اونشب من بانو شدم.. دیگه فکر میکردم خوب خوب شدم و اون درد به مرور از بین میره  اما تو اقدام های بعدی دیدم که هنوز درد دارم و نمیتونم تو اون حالت تمرکز کنم و عضلاتم رو شل نگه دارم...  تا حدود دو هفته اقدام هامون همینجوری بود و من درد رو تحمل میکردم بخاطر لذت همسرم و هروقت ازم میپرسید درد داری من یا میگفتم نه یا میگفتم خیلی کم... حسرت یه رابطه بدون درد و با لذت به دلم مونده بود... دلم میخواست منم مثل بقیه از این کار لذت ببرم گاهی فکر میکردم نکنه واقعا مشکل دارم یا سردمزاجم که این کار برام لذتی نداره و .... تا اینکه یه شب موقع تغییر پوزیشن اونقدر برام دردناک بود که نذاشتم همسرم ادامه بده و بهش گفتم که درد دارم و گریم گرفت... همسرمم دوباره چیزی نگفت و دیگه ادامه نداد.

دو روز بعدش من رفتم شهر دیگه پیش پدر و مادرم ... اون چند روز فرصت خیلی خوبی بود برای هردوی ما... یکی دو روز بعدش که با همسرم صحبت میکردم بهم گفت که خیلی فکر کرده و به این نتیجه رسیده که من اصلا آمادگی سکس رو ندارم و گفت تا هروقت آمادگیش رو پیدا کنی صبر میکنم و هروقت خودت حس کردی که میتونی اون موقع اقدام میکنیم... منم خیلی خوشحال شدم و بعد شروع کردم به سرچ کردن... کلمه واژینیسموس یادم مونده بود و سرچ کردم و خوشبختانه با اینجا آشنا شدم و فهمیدم که راه درمان قطعی داره... عضو سایت شدم صفحه اول انجمن رو کامل خوندم اما اون موقع چون خونه پدرم بودم و اونا از جریان اطلاعی نداشتن نمیتونستم تمرین کنم تا اینکه هفته بعدش که برگشتم خونه خودم بلافاصله تمرین رو شروع کردم.

اول با سایز 6 شروع کردم و روزای اول پیشرفت خیلی خوبی داشتم تا رسیدم به سایز 10 و بعد از اون کمی برام سخت شد... چند روز رو یه سایز می موندم و نمیتونستم بیشتر از 15 دقیقه تمرین کنم زود خسته میشدم... همسرم در جریان تمرینام بود و گاهی ازم میپرسید روم نمیشد بگم هنوز تو همون سایز هستم... از طرفی نگران بودم که نکنه با وجود تمرینا بازم موقع رابطه درد داشته باشم و ... با این حس های منفی رسیدم به سایز 12 که هنوز یک سانت با همسرم تفاوت داشت... روز اول با 12 تونستم اما خیلی سخت... از تمرینا خیلی خسته شده بودم نزدیک پریودم بود میخواستم هرجور شده تا قبل از پریود یک اقدام موفق داشته باشیم نمیخواستم بیشتر از این عقب بیفته... روز بعد دوباره رفتم سراغ 12 اما هر کار کردم نشد... خیلی ناراحت کننده بود. دیلاتور ساز 9 ساختم و با اون تمرین کردم اونم برام سخت بود اما شد. دوباره رفتم سراغ 12 گفتم حالا که راهش باز شده حتما 12 میره داخل اما بازم نشد که نشد...

همه وسایلو جمع کردم و زار زار زدم زیر گریه... تا دو ساعت گریه میکردم از خودم بدم اومده بود .. وقتی شوهرم اومد خونه جریانو براش تعریف کردم . بهم گفت عجله نکن عزیزم درست میشه... جملش بهم امید داد یهو یه جرقه تو ذهنم زد که تمرینی بریم اقدام... تو انجمن و اتاق روحیه خونده بودم که بعضی از بچه ها قبل از رسیدن به سایز همسرشون رفتن اقدام و موفق شدن گفتم شاید منم بشم...

به همسرم گفتم میای تمرینی بریم اقدام؟ اونم فوری قبول کرد. بهش گفتم شاید نشه شاید درد داشته باشم و نتونیم ادامه بدیم گفت اشکالی نداره... گفتم نمیتونم پوزیشن عوض کنم بیا با پوزیشنی که من راحتم انجام بدیم اونم قبول کرد... اینجوری بود که اقدام تمرینی ما تبدیل شد به یه اقدام واقعی و خوب و عالیییی... البته بازم اولش سخت بود یکمی درد داشت اما بعدش دیگه هیچی حس نمیکردم و باورم نمیشد که اینقدر از دیلاتور راحت تره... تمرینای کگل هم موقع رابطه خیلی بهم کمک کرده بود تا انقباض واژنم رو خودم تحت کنترل داشته باشم.. من هنوزم کگل رو انجام میدم و دیگه میدونم یک بانوی واقعی هستم...  کل تمرینای من اگه بدون وقفه و هرروز انجام میدادم فقط دو هفته طول میکشید.

ببخشید که اینقدر طولانی شد من کلا آدم پرحرفی هستم... میخواستم تشکر کنم از همه بچه های انجمن واژینیسموس و اتاق روحیه... سودا جون، ماه پیشونی جون، ریزان جون و همه بچه های دیگه که راهنماییم کردن... از همه مهمتر خانم دکتر خیابانی که هرچند من ندیدمشون اما حضور ایشون باعث شیرین شدن زندگی خیلی از ماها شده...

و در آخر از همسرم که خیلی مردونگی کرد با اینکه اذیتش کردم اما هیچی بهم نگفت و بهم امید و اعتماد بنفس میداد

امیدوارم همگی بچه های واژینیسموس با توکل به خدا با این مشکل مقابله کنین و از بین ببرینش...

سلام 

منم یه واژینیسموس هستم یعنی بودم😎

من و همسرم عاشق هم بودیم و بعد از کلی سختی و مخالفت بهم رسیدیم 💑💏

سال ۹۳ عقد کردیم و مهر ۹۵ رفتیم خونه خودمون🏡

 دوران عقد اقدام جدی برای دخول نداشتیم جز یه بار که اونم نشد خوب چون واقعا دوران عقد دخول نمیخواستم گفتم شاید به خاطر اون هست که نشد😏

خلاصه بعد عروسی بعد گذشت دو هفته اقدام برای دخول کردیم ولی ناخوداگاه پاهام شروع به لرزیدن کرد و دخول اصلا صورت نگرفت اونروز ناراحت نشدم چون گفتم شاید طبیعیه ...

ولی روزها گذشت هر وقت رفتیم اقدام نشد که نشد 😥😥😫

گریه های من شروع شد افسردگی فک میکردم فقط من اینجوریم فک میکردم من تو کل دنیا این مشکل و دارم  ولی همسرم خیلی درکم میکرد و میگفت مهم نیست و همیشه سر این موضوع باهام شوخی میکرد 😄

ولی خوب من غم بزرگی تو دلم داشتم خیلی ناراحت بودم 

دوست داشتم این نیاز همسرم و براش براورده کنم ..دکتر رفتم ولی بازم نشد که نشد ..خسته و گریون ...با همسرم راجب این موضوع سرچ کردیم ولی خوب اوایل چیزی پیدا نمیکردیم چون با این واژه اصلا اشنا نبودم 🤔

یه روز تک و تنها اینقدر سرچ کردم تا بلاخره واژینیسموس و پیدا کردم و سرچ دادم تا اذر با ماماسایت اشنا شدم خیلی خوشحال شدم اومدم تو انجمن و هر روز میخوندم و میدیدم بانوها اعلام میشن 🤗🤗خیلی خوب بود که اول دیدم فقط من نیستم که این مشکل و دارم و حس خوب این  که راه درمان و پیدا کردم

ولی خواننده خاموش بودم جرات شروع تمرین و نداشتم

از سایت اومدم بیرون دیگه دنبالش نبودم گفتم نه من باید بتونم 😫😫😫

تا اینکه بازم اقدام های ناموفق داشتیم تا اینکه تو اسفند ماه با دخول های نصف و نیمه و کلی زایوژل پردم تو سرمرحله کنار رفت😣😣😣😣

اولش خیلی خوشحال بودم با هر دفعه خونریزی کلی گریه خوشحال میکردم بعد یه مدت که حس کردم امادگی دارم رفتم اقدام بازم نشد که نشد 😢😢😢😢

خلاصه اردیبهشت ماه بود که دوباره اومدم تو ماماسایت و بعد یک هفته تصمیم گرفتم تمرین کنم شوهرمم درجریان کار گذاشتم .😃😃خیلی خوشحال بودم که بلاخره تصمیم گرفتم شروع به تمرین کنم ..

خیلی هیجان داشتم و میگفتم تو کمتر از یک هفته باید بتونم💪💪💪💪💪💪💪💪💪💪💪💪💪👌👌👌

شروع کردم تمرین روز اول از ۵ رسیدم به ۹ 😎

روز دوم ۱۰ 

سوم ۱۱

چهارم بازم ۱۰ و ۱۱

و تمرینی رفتیم اقدام  که خیلی ناباورانه دیدم بانو شدم کلی گریه کردم از خوشحالی همسرمم خیلی خوشحال بود 😍😍😎😎🤗🤗🤗🤗😇😇😇😇

ولی من باورم نمیشد دوباره چهار روز بعد رفتیم اقدام و خیلی راحت دخول انجام شد و دیگه به این باور رسیدم بانو شدم به همین راحتی 😎😎😎

کاش همون اذر ماه این تمرینات و شروع میکردم و از این کابوس راحت میشدم ولی بازم خوشحالم که بعد ۸ ماه تونستم بانو بشم ..

از همه بچه ها میخوام از همین الان تمرینات و شروع کنین این فقط تصورات پوچ ماست که فک میکنیم راهش بستس خرابه سد داره نمیره ...ولی میشه خیلی راحتم میشه فقط تمرین میخواد.

بچه ها این لذت و از خودتون و همسرتون نگیرین تمرین کنین 💪💪💪💪💪

همینجا از خانم خیابانی عزیز فرشته نجات بچه های واژینیسموس  خیلی خیلی تشکر میکنم ..

شما خودِ خودِ فرشته هستین 😍😍😍😍

بعدم از انجمن واژینیسموس و بچه های اتاق روحیه خیلی تشکر میکنم بابت راهنمایی و روحیه دادناشون🌼🌼🌼🌼🌼🌻🌻

از سودا جون ریزان جون اوین جون و....... و همه و همه 😍😍😍

امیدوارم همه شاد و خوشبخت و سلامت باشن ..❤❤

و موفقیت های بیشتر برای خانم خیابانی عزیز❤❤