خاطره ها

سلام به همه
تا جایی که یادم میاد من خاطرمو ننوشتم..پس از همه عزیزان میخوام برای روحیه گرفتن و پیشرفت خاطره منم بخونن...

متولد 69 هستم سال 88 وارد دانشگاه شدم..اونجا باهمسرم که همکلاسیم بود آشنا شدم...سال 90عقد کردیم و سال 92 عروسی...مثل بیشتر عزیزان ماهم دوست داشتیم اصل رابطه جنسی رو بزاریم واسه شب عروسی و به خاطر همین هیچ وقت شک نکردیم که من همچین مشکلی داشته باشم...البته اینم بگم که با اینکه همسرم و من همدیگرو خیلی دوست داشتیم ولی کلا همسرم از لحاظ جنسی یکم سرد بودن از اول...

شب عروسی من پریود بودم و خیلی خوشحال ازین حالم ولی بازم دلیل این خوشحالیمو درک نمیکردم...جند روز و چند ماه گذشت و ما کم کم متوجه شدیم که موضوع از چه قراره..و من میترسم...یکی از پزشکانی که مراجعه کرده بودیم گفته بودن با دست و انگشت امتحان کنین بعد با آلت...که من تحمل اون انگشت رو هم نداشتم....مرداد 92 من از همسرم خواستم که به من توجهی نکنه و حتی اگه فریاد هم کشیدم اون کار خودشو بکنه و انگشتشو تا جایی که میتونه توی واژن من فرو کنه..ایشون هم قبول کردن و با جیغی که من کشیدم و فشاری که ایشون وارد کردن ما شاهد دو قطره خون بکارت شدیم...بعد ازین ماجرا میتونم بگم دیگه عشق بازی ماهم حتی دوماه یکبار هم اتفاق نمی افتاد...چرا؟چون عشقبازی که آخرش به گریه زاری ختم میشد ارزشی نداشت...و فقط نمک رو زخم پاشیدن بود...

سال 93یا 94 یه سکس تراپ پیدا کردم تهران...یه سفر رفتیم واسه مشاوره که متاسفانه 800هزار تومن از ما پول گرفتن ولی به نظر من کلاه بردار بودن...چون کار خاصی نکردن...فقط صحبت کردن...بعد هیپنوتیزم و ازین مسخره بازی ها

تا رسیدیم به اواخر سال95...و من با این سایت آشنل شدم..به همسرم گفتم و راضی به تمرین شد ولی بی هیچ امیدی...چون مشغله کاری همسر من دم عید زیاد میشه خیلی کم تونستیم تمرین کنیم و موفقیتی حاصل نشد..اواخرسال 96 دوباره تمریناتو از سر گرفتیم و باز تا دم عید پیش رفتیم و دوباره متوفق شدیم به علت عید..ولی پیشرفتمون خیلی خوب بود..من همیشه با همسرم تمرین میکردم و دیلاتور ها رو تیشون وارد میکردن همزمان فیلم میدیدیم و موسیقی گوش میکردیم....که شد اردیبهشت 97...یه شب بعد از تمرین همسرم شروع به عشق بازی کرد و من واقعا نفهمیدم کی و چطور دخول صورت گرفت...میتونم بگم اونشب بهترین شب زندگی من بود...من وهمسرم هر دومون گریه میگردیم...از شوق همسرم نماز شکر خوند...و بعد ساعت 2 نصف شب به مامانم خبر دادم...بعد زدیم بیرون و یه هوایی خودریم...برگشتیم خونه..فکر کردیم خواب دیدیم ..دوباره اقدام کردیم و بازم شد...در کمال ناباوری...بعد از 7سال...

از همه عزیزان میخوام حتما به تمریناتشون ادامه بدن و موفقیت رو نزدیک ببینن

از همه کسانی که منو تو این راه تنها نذاشتن تشکر میکنم

باسلام من یک واژینیسموسی شدید بودم بعداز ازدواجم بارها وبارها برای دخول تلاش میکردیم اما هیچوقت دخول انجام نمیشد ودور تا دور واژن فقط ملتهب وقرمز میشد، بشدت ترس داشتم ازرابطه حتی موقعی که میخواست پرده منو معاینه کنه ازترس همش منقبض بودم دوتادکتر رفتم وجفتشون تشخیص دادن پرده ضخیمی دارم وپاره شدنش با درد وخونریزی همراهه، انواع بیحسی وتست کردیم همراه با لوبریکانت بازم نشد که نشد، تااینکه من بااین انجمن آشنا شدم وتمرینات وکم کم شروع کردم همون شروعشم با ترس ولرز واصرار همسرم بود دیلاتور اول وکه وارد کردم کلا ذهنیتم درمورد بدنم عوض شد وباوارد کردن دومین دیلاتور ترسم کامل ریخت، یک ماه روزی یکساعت تا دوساعت تمرین کردم وبه سایز هدف رسیدم وباهمسرم رفتیم برای اقدام ودرکمال ناباوری رابطه به طور کامل انجام شد جوری که من واقعا ورودشم حس نکردم، خیلی خیلی خوشحال بودیم منو همسرم ویه بار بزرگ از دوشم برداشته شد، خانومایی که شرح حال منو خوندید مطمعن باشید ترسوتر ازمن نیستید من بشدت ترس داشتم، خواهشا برای نجات زندگیتون تلاش کنید تنها راه شما همینه، نه عمل پرده بکارت مشکلتون وحل میکنه نه بیحسی ونه بوتاکس، این نکته رو هم بگم که من با وجودداشتن پرده ضخیم نه خونریزی کردم حتی یک قطره ونه دردخاصی وتجربه کردم پرده من جوری کناررفت که خودمم متوجه نشدم

سلام به دوستای گلم🌹

من بانوی(....)

هستم ..اول ازهمه خداروشکر میکنم که از این کابوس بزرگ هرشب من رو نجات داد خدایا خیلی خیلی شکرت 🙏

دوم تشکر میکنم ازهمسرم.. بهترین رفیقم و همدمم تو این سه سال که منو درک کرد و عاشقانه پام موند امیدوارم بتونم لایقش باشم وجبران کنم..خیلی دوست دارم عزیزترینم❤❤❤

سوم اینکه از خانم خیابانی وهمه دوستانی که کمک کردن بسیار ممنونم و تا آخر عمرم دعاگوتون هستم..🙏❤

دوستا گلم من بیماری واژینیسم داشتم که سه ساله ازدواج کردم ولی متاسفانه تو این سه سال تنها یکبار باهمسرم رابطه داشتیم که برام خیلی دردناک بود نمیدونم چرا شاید از حرف های اطرافیان بود ویا شاید از فیلمی که همسرم بهم نشون داد که اونم بنده خدا میخواست ترس منو بریزه که نمیدونست من بدتر میشم و ترسم هزار برابر شد بگذریم که این سه سال از نیش و کنایه اطرافیان گرفته تا حرف های نا امید کننده دکترا  ومشاوره ها...هر دکتری میرفتم بهم میگفتن چقد ناز نازی هستی یا بهم میگفتن تو این زمونه نباید اینکارا کنی شوهرت ولت میکنه یا بهم گفتن چقد شوهرت بی بخاره ...یا بهم گفتن همش تقصیره توعه خوبه تا الان شوهرت ولت نکرده خلاصه هرکسی از راه رسید یه چیزی بارمون کرد و رفت خیلی دلم میسوخت بهم میگفتن تو که کمتر فلانی نیستی چرا نمیزاری ولی من دست خودم نبود بارها با میل خودم جلو میرفتم ولی هنگام دخول پاهام قفل میشد و نمیتونستم چقد این سه سال اشک ریختم چقد غصه خوردم ولی بالاخره تموم شد این غم بزرگ تموم شد و من تونستم با شوهرم رابطه برقرار کنم خدایا شکرت....

والان تویی که داری اینو میخونی و حال دلت بده و داری با خودت میگی یعنی منم میتونم مثل اینا خاطره بنویسم و مشکلم حل بشه...آره تو مــــــــیتــــونی حتما میتونی منم تا دو هفته پیش همین فکرو میکردم ولی تونستم بالاخره منم تونستم ازت خواهش میکنم امیدتو از دست نده و برای زندگیت برای همسرت اصلا برای خودت تلاش کن و محکم باش زندگیت بساز تو لایق بهترین هایی خوشگلم😍😍😍

از ته دلم دعا میکنم تویی که الان داری اینو میخونی یه جرقه یه نور تو دلت روشن بشه و بزودی توهم بانو بشی گلم🙏

پس یادت نره بجنگ بخواه که تو میتونی که تو لایقشی عزیزم💕

سلام به همه بچه های گل ...

اول از همه دعا میکنم و از ته دلم میخام از خدا  مشکل همه کسایی که درگیر واژینیسموس هستند حل بشه ...

من آذر سال ۹۶ عروسی کردم ، که دو سه هفته اول ازدواج رو از لحاظ روحی آماده نبودم و هی به همسرم اجازه دخول نمیدادم بعد از اون که یکم آروم شدم تصمیم به اقدام گرفتیم ولی متاسفانه من از ترس زیادم خودمو کامل منقبض میکردم و چشامو محکم میبستم فکر میکردم و همش ناموفق بودیم درد پاره شدن پرده خیلییی زیاده و از خون اومدن نمیتونستیم موفق شیم  گذشت و گذشت ما نتونستیم رابطه کامل داشته باشیم تا اینکه یک بار به دکتر زنان رفتم و اون هم کلی حرف بارم کرد که چرا نمیتونم و این مشکل رو دارم در حالی که اسم بیماری رو هم نمیدونست خلاصه منو کلییییییی مایوس و ناراحت تر کرد 😣😔 با این‌که همسرم چیزی به روش نمی آورد ولی من حس میکردم از درون داره چی میکشه چون من تا به حال نشنیده بودم که یک زن اجازه دخول به مردش نده 😑تا اینکه خیلی تو نت گشتم و با این سایت آشنا شدم خداروووووشکر و فهمیدم اسم بیماری چیه ، راه درمان چیه ، و چندین نفر مثل من هستند امیدوار شدم وقتی راه تمرین رو به همسرم گفتم قبول نکرد که نکرد پرده من با یه شی از بین بره خلاصه چند ماه هم بخاطر این مساله شروع به کار نکردم تا اینک بهش گفتم به هر طریقی که شده تحمل میکنم خودت با انگشتت پردم رو بزنی وقتی که این کارو کرد دیگه اجازه تمرین رو داد من هم با کمک و راهنمایی الناز بانوی عزیزم تونستم تمرین روزانه داشته باشم و خیلییییی سختی کشیدم موقع تمرین که خودتون درک میکنین تا اینکه شب ۱۵ دی بعد از ۱ سال و۲۲ روز تونستیم اولین رابطمون رو داشته باشیم و خیلی خوشحالم که تونستم ...

ازتون ممنونم بخاطر سایت خوبتون زندگیمو نجات دادین دست خدا همراهتون باشه 😘😘😘

سلام من یک سال و نیم عقدم...تو اولین رابطه ن درد داشتم‌ن خونی اومد خیلی نگرام‌چرا؟؟؟

سلام به همه

اول از همه از خانم خیابانی مهربون تشکر میکنم که اینجا رو برا ما فراهم کردن تا خوشی و آرامش رو به زندگیمون بدون هیچ منتی هدیه بدن ، دعا میکنم هیچوقت تو زندگیشون دچار یاس و نا امیدی نشن و دلشون شاد و تنشون سلامت باشه..

من هم مثل همه دچار واژینیسموس بودم ، زمستون ۹۳ عقد کردم و تابستون ۹۷ عروسی کردم ، دوران عقد به هیچ عنوان موفق نشدم ، خودم میدونستم مشکل از منه ولی عروسی رو بهانه میکردم  ، بعد از عروسی هرشب مادرشوهرم میپرسید چی شد ، کلی باهام حرف میزد که  نترسمو خودمو شل بگیرم و اگه موفق نشم فلان میشه بسان میشه ...

من از اولین صفحه این تاپیک در سال ۹۷ خواننده بودم حتی کامنت هم میذاشتم یکی از آرزوهام این بود تمرین کنم  بیام گزارش بدم ولی اینکه سراغ تمرین نمیرفتم از نخواستن نبود ، همسرم اجازه نمیداد ، و اِلا با تمام وجود حاضر بودم پا روی ترسم بذارم ، همسرم معتقد بود خودم باید پرده تو بزنم  ، میگفت با خودم تمرین کن‌، یه شب که داشتم مثلا باهاش تمرین میکردم یه دفعه یه ضربه زد که خون اومد ، پرده م پاره شد تا دو روز خون میومد ، خلاصه دیگه راحت شدم گفتم به خواسته ت رسیدی ولی فکر نکن کار تموم شده من پاهام قفل میشه باید اساسی درمان بشم راهش هم‌ همینه ببین همه اونایی که تمرین کردن الان باردارن خلاصه مخشو زدم و تمرینها رو با کلی ذوق شروع کردم به سایز ۱۰ رسیدم دوباره خون اومد انگار پرده کامل نرفته بود ولی کاملا راضی و خوشحال بودم به تمرینم ادامه دادم و اصلا توجه به خون نکردم ، سایز ۱۲ هم خون اومد گفتم بهتررررررر ، دیگه تموم شد تا سایز ۱۴/۵ پیش رفتم ، در عرض ۵ روز تمرین موفق به اولین دخول شدیم ازون شب دقیقا یک هفته میگذره و ما هرشب رابطه داریم رابطه ای که هر دفعه راحت تر از قبله ،  دعا میکنم کسانیکه به زندگیم آرامش دادن همیشه تو زندگیشون آرامش داشته باشن ...

توصیه من به کسانیکه این خاطره رو میخونن درحالیکه این مشکلو دارن اینه که ؛ فقط شروع کنین براتون مهم نباشه چند روز طول میکشه فقط به این فکر کنین که یه کاری رو هر روز باید انجام بدین مثل یه پروژه که یه روزی تموم میشه، اصولی پیش برین تا به مشکل نخورین ...

ما تونستیم پس شما هم میتونین ...🤗❤

سلام من 7 ساله ازدواج كردم و هنور نتوانستم دخول انجام بدم هميشه مي ترسيدم كه خيلي دردناك باشه. اول آذر 97 پيش خانم خياباني رفتم و با ديلاتور شروع به تمرين كردم در طول يك ماه فقط انگشت كوچك دستكش را تونستم بعضي روزها داخل كنم و بعضي روزها فقط دو سه سانتش رو تونستم داخل كنم. اونم بعد از يكساعت تلاش و تمرين.

من 40 سالم شده و الان فقط هدفم اينه كه تو همين يكي دو ماه بتونم باردار بشم به نظرتون عمل هايمنكتومي و تزريق بوتاكس ميتونه كمكم كنه كه مشكلم حل بشه و بتونم دخول داشته باشم؟

لطفا راهنماييم كنيد خيلي مسئله مهميه تو زندگيم و خيلي فكر و ذهنم درگيره.

ممنون

سلام منم اولین رابطه جنسیمو تو دوران عقد تجربه کردم البته در دوران نامزدی هم رابطه داشتیم ولی دخول انجام نمیدادیم....اولاش میترسیدم  تا الت رو میدیدم پاهام سست میشد و میلرزیدم اما نمیدونم یه روز چی شد که الت کاملا رفت داخل و یکمی هم سوزش داشتم اما خونی نیومد منم خیلی نگران شدم گفتم هالا چیکار کنم همسرمم گفت اشکالی نداره واسه شب عروسیمون یه کاریش میکنیم بعد شب عروسی پشت پاشو با تیغ زد و خونشو روی پارچه ریخت ولی من هنوز نگرانم که چرا خونی نیومده ممکنه پرده بکارتم ارتجاعی باشه؟!😟

سلام به همگی
ژانت هستم.بانوی 557
کسی که 9 سال گرفتار غولی بنام واژینیسموس بود و هیچوقت امید نداشت یه روزی بیاد اینجا و جلوی اسمش یه عدد باشه و خاطره درمانش و بنویسه.
من با عشق ازدواج کردم با کسیکه یکسال و نیم جنگیدم تا بهش برسم.من همیشه ادم ترسویی بودم و کلا هر چیزی میتونست منو بترسونه.از یه صدای بلند گرفته تا ازمایش خون و امپول و ...
از همون دوران عقد متوجه شدم که توی ارتباط جنسی و مخصوصا دخول ترس غیرعادی دارم ولی از اونجاییکه شوهرمم نیتش این بود که این موضوع برای شب عروسی باشه و تا وقتی که عقدیم فقط معاشقه باشه منم از خداخواسته اصرار نکردم.بعد از یکسال و نیم عقد،عروسی کردیم(سال 89) و همون شب من متوجه وخامت اوضاع شدم.جوریکه حتی لمس اون ناحیه منو منقبض میکرد چه برسه به تلاش برای فشار و دخول موفق.این ماجرا 3 ماه گذشت و من به دکتر زنان مراجعه کردم.وقتی معاینه کرد گفت پرده تیغه ای داری و به اصطلاح میگن پرده ستاره ای.گفت نوع آسونی نیست ولی نیاز به عمل هم نداری.اما اگر میخوای نامه بدم بیا بیمارستان هایمنکتومی کن.من به شوهرم ماجرا رو گفتم اونم بی درنگ گفت نه.
من اون موقع هیچ درکی از کلمه واژینیسموس نداشتم و فکر میکردم اینم یه ترسه مث ترس خون دادن یا امپول زدن.این ماجرا به همین شکل تا 4 سال ادامه داشت و من توی این سالها دکتر زنانی نبود که نرفته باشم و جالبه که هیچکس به من نگفت تو مشکل اصلیت چیه.هر دکتری رفتم ژل داد دارو آرامبخش داد و در نهایت کلی حرف بارم کرد که این کارو دختر 9 ساله از پسش برمیاد تو با این سن و سالت نمیتونی(من 23 سالم بود ازدواج کردم)
تا اینکه بعد از کلی سرچ و گوگل کردن متوجه شدم علت ترس و درد از نزدیکی یه نوع اختلال در عملکرد ماهیچه های لگن هست که کاملا غیرارادیه و بهش میگن " واژینیسموس"
من بعد از 4 سال فهمیده بودم مشکلم چیه ولی متاسفانه توی شهری زندگی میکردم که حتی حاذق ترین پزشکاش نمیدونستن این کله یعنی چی و من خودم توضیح میدادم.
تا اینکه با سایت ماماسایت آشنا شدم اون موقع بیشتر بارانا متن میزاشت و بعده ها اسم خانم خیابانی و شنیدم.خلاصه اینکه کارم شده بود هر روز سر کارم متناشونو میخوندم و امیدوارم میشدم که فقط من نیستم که این مشکل و توی کل دنیا دارم.از همون روز با روش های درمان آشنا شدم ولی راستش خیلی میترسیدم تمرین کنم و هر کاری میکردم نمیتونستم حتی یه گوش پاکن نزدیک واژنم کنم.گذشت و گذشت و من فقط خواننده ی خاموشی بودم با یه عالمه حسرت...حسرت داشتن رابطه با کسیکه میدیدم چطور عاشقانه صبوری میکنه و بروم نمیاره...حسرت کساییکه سالها بعد از من ازدواج کردن و صدای خنده ی بچه هاشون فضای خونشون و پر کرده بود...بماند که چقدر متهم بودم به نازایی...چقد متلک میخوردم از دوست و آشنا و از همه بدتر اینکه حتی نمیتونستم برای مادرم از دردی که میکشم و دیگه تحملشو ندارم درد و دل کنم.
تا اینکه پارسال دیگه صبرم تمام شد و به شوهرم گفتم باید یه کاری کنیم،از اینکه دست روی دست بزاریم و منتظر معجزه باشیم هیچ اتفاقی نمیوفته(من هر شب کارم گریه بود و التماس به خدا که ا یخدا حداقل به من جرات بده بتونم خودم و درمان کنم)
سال 96 بود و من مصمم تر از قبل.رفتم دکتر و دکتر گفت بهتره جراحی کنی.من همیشه خونده بودم که برداشتن هایمن راه درمان این اختلال نیست اما بعد از گذشت این همه سال دیگه راهی برامون نمونده بود و شوهرم بدون اصرار من راضی شد و گفت شاید از اول کار درست همین بوده.من جراحی شدم(آذر  ماه 96) و بعد از یکماه یه آینه برداشتم و شروع کردم به وارسی.از لحاظ ظاهری هیچ تغییری نکرده بودم(همیشه فکر میکردم پرده جلوی یه سوراخو گرفته که میشه بعد کنار رفتنش اونو به وضوح دید) خلاصه چند روزی درگیر وارسی خودم بود و بقول خانم خیابانی آشتی با واژن خودم و لمس اون
بعد شروع کردم به ساختن تمامی دیلاتورها از سایز 1 تا سایز 13.همشونو درست کردم تا جلوی چشمم باشن.سایز 1(قط 4 سانت) در اوج ناباوری انجام شد بدون درد و سوزش سایز 2 و سایز 3.اصلا باورم نمیشد من 3 سایز و کمتر از چند ساعت رد کرده بودم.از خوشحالی بال درآورده بودم و همین به من روحیه مضاعف داد.زیر دیلاتورا تاریخ میزدم که همیشه یادم بمونه چه تاریخی موفق به انجامشون شده بودم.سایزا رو یکی پس از دیگری انجام میدادم تا رسیدم به قطر 9 سانت.بدترین چالش من بود خیلی بددقلق بود.من چند روز گرفتارش بودم اما نتونستم همین منو بکل ناامید کرد و من مدتی کلا تمرین و گذاشتم کنار و دوباره زانوی غم بغل کردم
گذشت تا همین دو ماه پیش که خبر بارداری دو نفر از اطرافیان حسابی منو به خودم آورد.به اینکه من چجوری بی رحمانه دارم زمانمو میکشم و به خودم و شوهرم که در تمام این سالها عاشقانه کنارم بود دارم ظلم میکنم.این شد که دوباره رفتم سراغ کیف وسایلم و از سایز 1 دوباره شروع کردم.با ارداه بیشتر و هدف بزرگتر

بعد از 2 ماه به سایز 12 رسیدم(سایز هدفم 13.5 بود) در کمال ناباوری بعد از تمرین سایز 12 رفتیم اقدام و براحتی تمام دخول صورت گرفت(پوزیشن زن زیر) و من غرق در خوشحالی

درسته که خوشحالیم کوتاه بود چون شوهرم دچار اختلال نعوظ شد و دیگه کل اون ماه و نتونستیم رابطه داشته باشیم.اما من خوشحالم و به اون مدام روحیه میدم چون میدونم اینم یه بحرانه که ناشی از 9 سال رابطه نصفه و نیمه برای اون ایجاد شده و الان نوبت منه که کنارش صبورانه و عاشقانه کمکش کنم
شاید طولانی شد اما اینا رو نوشتم که بدونین هیچ کاری نشد نداره و حتی غیرممکن هم یه ممکن کنارش داره.شاید خیلی ها بگن هایمنکتومی راه درمان نیست اما برای من ترس از پارگی و اتفاق های عجیب و کنار زد و باعث شد بتونم با آرامش تمرین کنم

میخوام تشکر کنم از کسیکه در تمام این سالها عاشقانه کنارم بود
از سایت خوب ماماسایت و تمامی کساییکه باعث دلگرمی بقیه میشن
و کساییکه در جهت آگاهی مردم خالصانه کار میکنن
امیدوارم بزودی همه مشکلشون حل بشه و همگی بیایم خبر بارداریمونو اینجا بنویسیم
 

سلام به همه دوستان خوبم

من بعد از 9 سال بانو شدم.آره حتما با خودتون می گید چقدر طولانی!!!خب داستان من یکم متفاوت با بقیه دوستانه. سعی می کنم مختصر و مفید توضیح بدم براتون.

من در دوران کودکی مورد آزار و اذیت فردی قرار گرفتم که برام شوک بزرگی بود.متأسفانه در سن 18 سالگی هم توسط فردی که اقدام به دزدیدن من کرد این مسئله تکرار شد و با اینکه فرار کردم ولی به شدت آسیب روحی دیدم.از تنها شدن با مردها می ترسیدم و حتی شب ها خواب راحتی نداشتم و چون خیلی درون گرا هستم با کسی در مورد این مسائل حرف نمی زدم. روزها گذشت و من با همسرم آشنا شدم و اصلا به اینکه شاید روزی مشکل خاصی در این رابطه برام پیش بیاد فکر نمی کردم. در سن 25 سالگی ازدواج کردم و فردای روز عروسی به ماه عسل رفتیم که متوجه شدم انقباض های شدیدی دارم و خیلی نگران شدم. به دکتر زنان مراجعه کردم.برام ژل و آرام بخش تجویز کرد که باز هم به در بسته خوردم. به سکسولوژیست مراجعه کردیم و برای ایشون توضیح دادم چه مشکلاتی برام پیش اومده و چون دوست نداشتم همسرم در جریان اتفاقات گذشته ام قرار بگیره چند جلسه به تنهایی رفتم ولی بازم نتیجه نداد. همسرم کلاً سرد شده بود و رابطه خوبی با هم نداشتیم. دائماً دنبال طلاق گرفتن بودم و چند بار هم به طور جدی پیش رفتم ولی همسرم راضی به جدایی نبود و زندگی من بدون هیچ جاذبه ای ادامه داشت. پیش بهترین روانشناس ها و دکترها و... رفتم ولی نتیجه ای نداشت تا اینکه سال 95 توسط یکی از آشناها که خودش مشکل واژینیسموس داشت و با خانم خیابانی آشنا شده بود و دوره درمانش رو شروع کرده بود با این انجمن آشنا شدم و به خانم خیابانی مراجعه کردم.همسرم هم بسیار امیدوار بود.شروع به تمرین کردم. بعد از گذشت چند ماه به سایز 9 رسیدم ولی به اصرار همسرم و بدون اینکه به سایز همسرم برسم اقدام کردیم و نشد که نشد.

همسرم کلاً ناامید شده بود و می گفت دیگه به این موضوع فکر نمی کنه و من دوباره حالم بد شد و حدود یک سال همه چیزو گذاشتم کنار و به زندگی بی روح خودم ادامه دادم. سرم رو به کار بند کرده بودم که به مشکل ام فکر نکنم ولی بعد 9 سال صدای همه دراومده بود که چرا بچه دار نمی شیم. سنم هم داره بالا می ره و خودمم که عاشق بچه بودم داشتم به خودم ظلم می کردم. بلاخره یه روز نشستم به خودم گفتم تو باید قوی باشی و این غول و شکست بدی. تا کی می خوای اینجوری زندگی کنی و خودتو سرگرم کار بیرون کنی؟این یه ضعفه و تو باید برای مادر شدن اول زن قوی ای باشی! دوباره اومدم تو انجمن دیدم چقدر تو این 1 سال دوستان شماره دار شدن و انگیزه گرفتم و شروع کردم به تمرین ولی این دفعه با اراده بیشتر. همسرم که اصلاً امیدی نداشت و دیگه درمورد این مسئله حرف نمی زد.ولی من بدون اینکه بفهمه تمرین می کردم به سایز 11 رسیدم باز عجله کردم و از همسرم خواستم امتحان کنیم و با اینکه خیلی امیدوار بودم نشد و همسرم که دیگه خسته شده بود گفت دیگه ازش نخوام که باهاش امتحان کنم.

با اینکه خیلی حس شرمندگی داشتم و از خودم عصبانی بودم ولی باز هم دست از تمرین برنداشتم و این بار سعی کردم تا به سایز همسرم نرسیدم بهش نگم و تمریناتم رو به سختی انجام دادم تا روز  19 آذر که به سایز همسرم رسیدم. خیلی استرس داشتم و تا وقتی همسرم از سرکار بیاد دائم تمرین می کردم و می ترسیدم اون موقع باز نتونم. بلاخره همسرم اومد و گفتم امشب می خوام خوشحالش کنم و قول دادم می تونم. خلاصه همسرم با بی میلی و حالتی که نشون میداد هیچ امیدی نداره قبول کرد اقدام کنیم. انقدر استرس داشتم و فشارم بالا بود که نکنه بازم نشه؟؟؟؟؟؟

خلاصه با پوزیشن زن رو شروع کردم و با کمال ناباوری آلت همسرم داخل شد.به همسرم گفتم و اول باور نمی کرد ولی بعد که خودش نگاه کرد دید من راست می گم و اصلاً باورش نمی شد.با پوزیشن زن زیر هم امتحان کردیم و موفق بودیم. خیلی حس خوبی داشتم خیلی.همسرم هم شوکه شده بود که بعد سال ها بلاخره این رابطه رو داشتیم.

اون شب اصلا خوابم نمی برد خیلی خوشحال بودم که بعد از 9 سال با همسرم رابطه کامل داشتم و خدا رو هزاربار شکر کردم.

در آخر از خانم خیابانی و همه دوستانی که در این راه من و بقیه دوستان رو یاری می کنند خیلی تشکر می کنم و براشون آرزوی سلامتی می کنم.

از همسرم هم ممنونم که با وجود همچین مسئله ای که معمولاً برای آقایان خیلی مهمه در کنارم موند و دوست داشتن اش رو ثابت کرد.