بازی برای کودک فعالیتی طبیعی محسوب میشود، او بهصورت خودجوش بازی میکند. با وجود این، گاهی اوقات ممکن است کودک نوپا وقت کافی برای سرگرمی نداشته باشد؛ زیرا غالباً در برنامهی منظم خانوادگی، فضای کمی برای بازی در نظر گرفته میشود. در ادامه، برای کمک به بازی روزانهی کودک چند پیشنهاد آورده شده است:
- تا حد امکان به کودک زمان بازی کردن دهید و در هنگام بازی او را آزاد بگذارید تا بدون وقفه این کار را انجام دهد. به او اجازه دهید برای گسترش خلاقیتش، امکانات و تخیلاتش را کشف کند.
- وسایلی مناسب با سن کودک و علاقهمندیهایش به او پیشنهاد دهید. اسباببازیها و وسایل جانبی گوناگونی در اختیارش قرار دهید تا با آنها سرگرم شود. (برای مثال: تشک بازی نوزاد، مکعبها، آجرها، سگهای عروسکی، توپها، خمیربازی، آدمکهای کوچک، ظروف پلاستیکی، جعبههای مقوایی، کوسنها، ماشینهای اسباببازی، لباسهای مبدل و...)
- به کودکتان پیشنهاد دهید فعالیتهای گوناگونی را در مکانهای متفاوت انجام دهد. با این کار، به او این شانس را میدهید که به اشکال مختلف بازی کند. (برای مثال: بازی کردن در شن، بازی کردن در برف، بازی کردن با کودکان دیگر، ساختن کاردستی، کار کردن با ابزار موسیقی، رقصیدن، پوشیدن لباس مبدل و...)
- با کودکتان به فضاهای بیرون از خانه بروید. زمانیکه کودکان در فضای بیرون از خانه بازی میکنند، تحرک بیشتری دارند، خطرهای (ریسکهای) کوچکی میکنند، چالشها را میپذیرند و اعتمادبهنفس پیدا میکنند.
- کودک خود را آزاد بگذارید تا بهتنهایی یا با کودکان دیگر بازی کند. زمانیکه کودک تصمیم میگیرد چه بازیای بکند و چگونه بازی کند، خلاقیت و تواناییاش را در حل مسئله گسترش میدهد.
- در بازی خیلی دخالت نکنید، عقب بنشینید تا کودک فضای کافی داشته باشد. زمانیکه با کودکتان بازی میکنید، از تحمیل قوانین خود به کودک خودداری کنید. هنگامیکه کودک را آزاد میگذارید تا بازی را اداره کند، فرزند شما استقلال و اعتمادبهنفسش را افزایش میدهد.
دکتر روانشناس کودک خوب