پایه‌های مهارت صبر کردن از سنین پایین آغاز می‌شود و والدین نقش موثری در یاد دادن این مهارت به کودکان دارند. برای آموزش مهارت صبر کردن به کودکان می‌توانید از نکات زیر استفاده کنید:
1. خودتان صبر داشته باشید: مانند هر مهارت دیگری، مهم‌ترین و اساسی ترین منبع برای آموزش صبر، والدین هستند. کودکان واکنش‌های والدین را در موقعیت‌های پرچالش و بحرانی به دقت وارسی و سپس درونی می‌کنند و در شرایط مشابه رفتاری را که از والدین خود آموخته‌اند بروز می‌دهند. بنابراین لازم است تمرین صبر را ابتدا از خودمان شروع کنیم.
2. انتظار از کودک متناسب با سن او باشد: کودکان از نظر ذاتی از توان صبر متفاوتی برخوردار هستند. بعلاوه، هرچه سن کودکان کمتر باشد، انتظار صبوری کمتری از آنها می‌رود. بنابراین لازم است آموزش و انتظارمان از کودک فقط کمی فراتر از میزان توانایی باشد که دارد.
3. به درخواستهایش با تاخیر جواب دهید: آموزش صبر را بعد از یک سالگی آغاز کنید. اگر کودک خواسته‌ای دارد هرازگاهی چند ثانیه در برآورده کردن درخواستهایش تاخیر داشته باشید و در همان زمان انتظار با کودک گفتگو داشته باشید، به این شکل که علاوه بر همدلی با کودک، دلیل انتظار را برایش توضیح دهید. به طور مثال اگر آب می‌خواهد می‌توانید بگویید: تشنه شدی؟ دستامو بشورم الان میام.
4. درباره مزایای صبور بودن با کودک خود صحبت کنید: زمانی که در زندگی روزمره با مسائلی مواجه می‌شوید که نیاز به صبر و بررسی بیشتر دارد می‌توانید گفتگوهایی در مورد تجزیه و تحلیل، حل مسئله و دلیل صبر خود داشته باشید.
5. کودکان را در جریان فرایندهای آماده‌سازی امکاناتی که در اختیار آنها قرار می‌دهید بگذارید: به طور مثال برخی اوقات با کودکان تصمیم بگیرید در روزهایی غذای مورد علاقه‌ی کودک را در کنار هم با بازی‌ها و فعالیت‌هایی لذت بخش آماده کنید. برای خرید مواد غذایی لازم به فروشگاه بروید و سپس با همراهی یکدیگر غذا را درست کنید.
6. کودک را در مکان‌هایی مثل صف نوبت‌دهی که درحال انتظار هستید با خود ببرید: با این حال در نظر داشته باشید که تحمل کودکان نسبت به بزرگسالان بسیار کمتر است. بنابراین همراه خود وسایلی که به سرگرمی کودکان در چنین موقعیت‌هایی کمک می‌کند داشته باشید و یا در این زمان‌ها به بعضی بازی‌های ذهنی دونفره بپردازید. مثلا از کودک خود بخواهید هر وسیله‌ی آبی رنگی را که می‌بیند بگوید یا با هم بازی با کلمات انجام دهید.
7. برای برآورده کردن درخواست‌های غیرضروری کودک محدوده و سقف معین در نظر بگیرید: با کودک خود درباره اولویت‌بندی خواسته هایش صحبت کنید و برای به دست آوردن آنها براساس اولویت‌ها برنامه‌ریزی داشته باشید.
8. به همراه کودک فعالیت‌های ورزشی انجام دهید: بهتر است ورزشهایی مانند کوهنوردی که نیازمند استقامت است را انجام دهید و این فعالیت‌ها را مملو از خاطراتی شیرین و به یادماندنی کنید.
با وجود بهترین تلاش های والدین برای شناخت نوجوان خود، برخی اوقات به نظر می رسد مشکلات نوجوان شان برای آنها غافلگیر کننده است. در مواجهه با مشکلات رفتاری و هیجانی (مانند رفتارهای پرخطر غیر قابل کنترل) باید حتماً از روانشناس متخصص نوجوان کمک بگیرید
6. کودک را در مکان‌هایی مثل صف نوبت‌دهی که درحال انتظار هستید با خود ببرید: با این حال در نظر داشته باشید که تحمل کودکان نسبت به بزرگسالان بسیار کمتر است. بنابراین همراه خود وسایلی که به سرگرمی کودکان در چنین موقعیت‌هایی کمک می‌کند داشته باشید و یا در این زمان‌ها به بعضی بازی‌های ذهنی دونفره بپردازید. مثلا از کودک خود بخواهید هر وسیله‌ی آبی رنگی را که می‌بیند بگوید یا با هم بازی با کلمات انجام دهید.
7. برای برآورده کردن درخواست‌های غیرضروری کودک محدوده و سقف معین در نظر بگیرید: با کودک خود درباره اولویت‌بندی خواسته هایش صحبت کنید و برای به دست آوردن آنها براساس اولویت‌ها برنامه‌ریزی داشته باشید.
8. به همراه کودک فعالیت‌های ورزشی انجام دهید: بهتر است ورزشهایی مانند کوهنوردی که نیازمند استقامت است را انجام دهید و این فعالیت‌ها را مملو از خاطراتی شیرین و به یادماندنی کنید.
با وجود بهترین تلاش های والدین برای شناخت نوجوان خود، برخی اوقات به نظر می رسد مشکلات نوجوان شان برای آنها غافلگیر کننده است. در مواجهه با مشکلات رفتاری و هیجانی (مانند رفتارهای پرخطر غیر قابل کنترل) باید حتماً از روانشناس متخصص نوجوان کمک بگیرید