برای تایئن رفاه مردم روانشناسان و روانپزشکان با کمک همدیگر یاری می رسانند اما شرح وظایف انعا با هم دارای تفاوت هایی می باشد.
چندین تفاوت اساسی بین روانشناس و روانپزشک قرار دارد که مهم ترین آنها ماهیت درمان در این دو حرفه است.
از انجایی که روانپزشکان در حوزه پزشکی از تحصیلات بالایی بر خور دارند از این رو، قادر به تجویز دارو می باشند و بیشتر وقت خود را با بیماران به عنوان دوره درمان با مدیریت دارو می‌گذرانند.
روانشناسان به طور بزرگ بر روان‌درمانی و درمان رنج عاطفی و روانی در بیماران با مداخلات رفتاری تمرکز دارند.
روانشناسان همچنین قادر به انجام تست های روانشناسی می باشند که در ارزیابی وضعیت روانی فرد و تعیین مؤثرترین دوره درمان بسیار حائز اهمیت است.
شغل های روانشناسی و روانپزشکی از نظر اموزش دارای تفاوت هایی می باشد.
روانپزشکان در دانشکده پزشکی تحصیل کرده اند و در پزشکی عمومی آموزش دیده‌اند.
آنها پس از دریافت مدرک پزشکی، چهار سال دوره تخصص روانپزشکی را طی می کنند.
تجربه روانپزشک معمولاً شامل کار در واحد روانپزشکی بیمارستان با بیماران مختلف می باشد، از کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلالات رفتاری تا بزرگسالانی که موارد شدید بیماری روانی دارند.
روانشناسان دوره‌های کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترا را طی می‌کنند.
اما برای کار کردن در این حرفه باید حداقل مدرک کارشناسی ارشد را دارا باشند.
در طول دوره تحصیل، روانشناسان رشد شخصیت، تاریخچه مشکلات روان‌شناختی و علم تحقیقات روانشناسی را مطالعه می‌کنند.