| معنی |
(معرب از فارسي ياكند) 1- (در علوم زمين) سنگِ قيمتي از تركيبات آلومين كه به رنگ‌هاي سرخ، زرد، و كبود وجود دارد و در جواهرسازي به كار مي‌رود؛ 2- (در قديم) (به مجاز) لب سرخ معشوق؛ 3- (اَعلام) 1) نام يكي از قديمي‌ترين اقوام ترك كه به مغولان شباهت نزديك دارند: 2) یاقوت: کتاب عربی از ابراهیم نوبختی [قرن 4 هجری]، در کلام شیعه؛ 3) یاقوت حموی (= شهاب‌الدین یاقوت حموی): [575-626 قمری] دایرةالمعارف نویس عرب، از جمله بردگان رومی. مؤلف فرهنگ جغرافیایی مُعجم الاُدَبا؛ 4) یاقوت مستعصمی (= جمال‌الدین یاقوت مستعصمی): [قرن 7 هجری] خوشنویس مسلمان، از غلامان مستعصم عباسی، که نمونه‌هاي فراوانی از کتابهای خط او، مانند قرآن و گلستان سعدی در دست است. |