راه های پرورش و رشد هوش هیجانی در کودکان
1. یادگیری چگونه آرام شدن در لحظه عصبانیت:اگر بعد از یک روز به خانه بازگردید و چیزی شروع به تحریک شما کند، می توانید آرامش خود را حفظ کرده و به راحتی بیان کنید که حال خوبی ندارید و قبل از گوش دادن به دیگران، نیاز به کمی آرامش و استراحت دارید. این کار کمک می کند تا اعضاء خانوده تان نیز اوضاع را درک کنند.
2. با احساسات خود ارتباط برقرار کنید: به فرزند خود بیاموزید که احساساتش را ابراز کرده و خانه را تبدیل به محیط امنی برای او کنید. اجازه دهید که بداند وقتی می خواهد گریه کند و یا عصبانی است، مشکلی وجود ندارد. ارتباط اولین قدم برای حل مشکل در هر نوع موقعیتی است.
3. تشویق به عملکرد خوب: کودکان قادر نیستند انگیزه ها و احساسات خود را به راحتی کنترل کنند. به همین دلیل است که فرزندتان عادت به ریختن وسایل در اطرافش دارد، و روزی که این کار را نکند، شدیدا عصبانی می شود، او را بغل کرده و به او بگویید که به این حقیقت افتخار می کنید که ارتباط برقرار کرده و عصبانیت خود را از طریق پرتاب اشیاء نشان نمی دهد.
4.بازی «غیر حاصل صفر» یا «غیر مجموع صفر: اجازه دهید فرزندتان در اوایل زندگی یاد بگیرند که هر تصمیمی مربوط به برد-باخت نیست. همیشه راه حلی برای موقعیت برد-برد وجود دارد. به آنها مفهوم سازش را بیاموزید که تنها پس از برقراری ارتباط آرام شروع می شود.
5.انگیزه آنها را مشخص کنید: به کودک خود توجه کرده و درک کنید که چه چیزی برای او انگیزه ادامه دادن ایجاد می کند. با تمرکز بر زمینه هایی که بر روی آنها کار می کند، در این زمینه با او صحبت کنید. می توانید او را از این مساله آگاه کنید که به تلاش با وجود شکست خوردن ادامه دهد و به او کمک کنید تا از احساساتش برای دستیابی به اهداف دقیقی که در ذهن دارد، استفاده کند.
6.تاییدهای مثبت را آموزش دهید: همیشه برای تشویق فرزندتان در کنار او نخواهید بود و او نیاز دارد تا کارهایش را خودش به طور مستقل انجام دهد. اجازه دهید تا این واقعیت را درک کند که از گفتار درونی مثبت استفاده کرده تا باعث شود که احساسات خود را بهتر کنترل کرده و خود را متمرکز و با انگیزه نگه دارد.
7.بر روی حل مساله تمرکز کنید:در هنگام مواجه شدن با موانع و مشکلات، به فرزند خود کمک کنید تا درک کند که بهتر است مشکل را متوجه شده و به جای اوقات تلخی و ناراحت شدن، مشکل را به صورت جزء به جزء حل کند. مهارت های حل مساله می تواند در زندگی آینده به او کمک کند.
8.راه های بهتری برای تغییر احساسات: تجربه سرخوردگی و عصبانیت طبیعی است. اما فورا تغییر دادن این احساسات نیز لازم است. با هدیه دادن یک کیسه بوکس به کودک برای کنترل خشم، او را به فعالیت های فیزیکی تشویق کنید. به جای آن، خیلی بهتر است که خشم او را به جملات ساده ای تفسیر کنید که مشکل را حل می کند.
همچنین بخوانید: تربت کودکان بااعتماد بنفس
9.آرام شدن خودشان: برای جلوگیری از اقدامات تحریک آمیز، به فرزند خود اقداماتی مانند نفس عمیق کشیدن و آهسته تا 10 شمردن یا نوشیدن مقداری آب را آموزش دهید. بسیاری از تکنیک هایی به این شکل، در آرام کردن فوری افراد موثر هستند.
10.آنها را از استرس آگاه کنید: پیشگیری از بروز مشکل بهتر از حل مشکل است. بنابراین، به فرزند خود آموزش دهید تا از هر موقعیتی آگاه شده یا از محرک هایی که ممکن است باعث ایجاد استرس در او شود، آگاهی داشته باشد. او با شناخت آنها، می تواند اقدامات صحیحی را برای جلوگیری از آنها انجام داده و یا خودش را بدون اینکه تسلیم احساسات شود، برای رویارویی با آنها آماده کند.
11.درک احساسات دیگران: یادگیری خواندن چهره افراد و نشانه های مختلف کلامی و غیر کلامی روش خوبی برای جلوگیری از بحث های آتی یا پشتیبانی از کسی است که به مشکل دچار شده است. اجازه دهید تا فرزندتان از صفات مختلف خود آگاه باشد تا بتواند نسبت به بروز آنها در سایر افراد آگاهی داشته باشد.
12.برای آزادانه صحبت کردن راحت باشید: اجازه دهید تا فرزندتان در صحبت کردن با هر چیزی که با آن مواجه می شود، راحت باشد. داشتن یک کانال ارتباطی که فرزندتان بتواند به آن اعتماد کرده و با آن راحت باشد، بسیار ضروری است.
13.نامگذاری احساسات و طبقه بندی احساسات : در برخی مواقع، شرایط برای درک اینکه متوجه شوید کودک چه احساسی دارد، می تواند کاملا پیچیده باشد. در چنین شرایطی، کمک به کودک برای نامگذاری احساسات به زبان ساده نه تنها می تواند چیزهایی را برای شما مشخص کند، بلکه به او نیز کمک می کند تا احساسات خود را درک کند.
14.کودک خود را برای چیزی که هست، بپذیرید: همه کودکان یکسان نیستند. برخی حساس هستند، و برخی مشکلات خشم دارند. از طریق صحبت کردن با کودک، به او اجازه دهید تا بداند که شما از آنچه که او احساس می کند، آگاه هستید و به او پیشنهاد کمک می دهید. پذیرش می تواند از بدتر شدن شرایط جلوگیری کند.