بهداشت روانی مردان و لزوم توجه به آن
(ویرایش)
📖 دکتر درو رمسی روانپزشکی از دانشگاه کلمبیا در گزارشی که اخیرا در مدسکیپ منتشر شده چنین می گوید:
🔺ما متخصصین بهداشت روان چنین انتظار داریم که بیشتر بیشتر زنان را در اتاق درمان ببینیم.اطلاعات آماری به ما می گویند زنان دوبرابر مردان دچار افسردگی می شوند. اما شاید یکی از دلایل آن این امر باشد که ما به هیچ وجه تمرکزی بر بهداشت روان مردان نداریم. در ایالات متحده در هر موسسه آکادمیک معتبر، مرکز مراقبتهای روانی زنان وجود دارد اما هیچ مرکزی به مردان اختصاص ندارد. اهمیت این امر از آنجا روشن می شود که از ۴۰۰۰۰ مورد خودکشی سالانه در امریکا ۷۸ درصد آن از سوی مردان سفید پوست انجام می شود.
🔺بخشی از مشکل به این باز می گردد که ما توجهی به نیازهای خاص بهداشت روانی مردان نداریم. ما چنین می پنداریم که رشد و تحول تنها مختص دوران نوجوانی است اما در هر دوره ای از زندگی با چالشهای خاص روبرو هستیم. رسیدن به یک هویت شخصیتی در دهه ۲۰، دست و پا کردن شغل و در برخی تجربه پدر شدن در دهه های ۳۰ و ۴۰ زندگی، مرور آنچه که انجام شده و کارنامه زندگی خود در دهه ۵۰ و ۶۰ و پیر شدن و زوال والدین خود را شاهدبودن، چالشهایی شایسته توجه هستند. شیوع ابتلا به یک اختلال مرتبط با مصرف مواد در طول عمر مردان رقمی بالا نشان می دهد (۴۰ درصد). افسردگی در مردان کمتر از زنان مورد توجه قرار می گیرد و علایم آن تا حدی در مردان متفاوتند. به طور مثال آنها تحریک پذیری، خشم و بی خوابی بیشتر را نشان می دهند. به نظر می رسد این برداشت وجود دارد که مردان نیازهای بهداشت روان کمتری دارند و کمتر به مراکز مراقبتی مراجعه می کنند. این برداشت به مانعی در راه اقدامات پیشگیرانه و درمانی بدل می شود.
هنگامی که فرزندتان مشکلاتی با مربی مهدکودک و یا معلم خود دارد، عکس العمل صحیح چیست؟
شما نمی توانید به معلم آموزش دهید که چگونه با فرزندتان رفتار کند. عوض کردن معلم نیز کار شما نیست. وظیفه والدین آن است که به فرزند خود کمک کنند راههای بهبود رابطه ضعیف خود با معلم را پیدا کنند و نیز راههایی بیابد تا در مدرسه یا مهد کودک، خودش را راحت تر احساس کند. در این مواقع می توانید به فرزندتان این جملات را بگویید:
《آیا فکر می کنی وقتی دانش آموزی از معلم خود متنفر باشد، معلم خوشحال خواهد بود؟》یا《 اگر تو معلم بودی و یکی از دانش آموزانت از تو متنفر بود، چه کار می کردی؟》و بعد در ادامه می توانید بگویید 《معلم تو ممکن است همان طور که تو میگویی بدجنس باشد، من نمی دانم. متاسفانه، هیچ کس نمی تواند همه چیزهای خوب را با هم داشته باشد. ما باید از آنچه داریم بهترین استفاده را ببریم. من مطمئنم تو با شرایط موجود راحت نیستی. پس بیا ببینیم برای اینکه راحت تر باشی چه کاری می توانی انجام دهی.》
بهتر است ارزیابی کودکتان را مورد چالش قرار ندهید، چون حس خصومت او را افزایش میدهد و موجب می شود که بخواهد از نگرش خود مبنی بر بدجنس بودن معلمش دفاع کند. جانبداری شما از معلم موجب افزایش خصومت فرزندتان می شود و از سوی دیگر، جانبداری چشم بسته از فرزندتان به معنی آن است که از رفتار بد او در مدرسه حمایت کرده اید. در عوض به ناراحتی او اشاره کنید. پذیرش احساس داشته باشید و درباره مشکل کودک صحبت کنید. این گونه به کودکتان کمک کرده اید تا راههای مشارکت بیشتری برای تسکین ناراحتی خودش پیدا کند.
*کودک نیازی ندارد در برابر محیطش حمایت شود، همچنین نیازی ندارد که محیط را برای او از نو تغییر دهیم. چیزی که او نیاز دارد راهنمایی در پاسخ هایش به محیط است.
مشاوره کودک در تهران