تولید افزایشی در حال حاضر یکی از اصلی ترین صنایع در تولید قطعات و محصولات جدید در سیستم های صنعتی (و سرگرم کننده) است. بیشتر سیستم های این فناوری ، که اغلب به عنوان چاپ سه بعدی شناخته می شوند ، از یک روش لایه به لایه برای ساخت قطعات استفاده می کنند. در این مقاله می خواهیم درباره فناوری پرینتر سه بعدی و مزایا و معایب آن بیشتر توضیح دهیم.
بین 10 نوع سیستم چاپ سه بعدی موجود در بازار تفاوت های معنی داری وجود دارد. با این حال ، تفاوت های اصلی بین این فناوری ها و فرآیندهای صنعتی معمول می تواند بیشتر به دسته های زیر تقسیم شود:
سرعت: سرعت تعیین می کند که از مرحله طراحی تا انتهای مرحله ساخت چه مدت طول می کشد.
قیمت: میانگین مبلغ لازم برای ایجاد یک قطعه.
کیفیت: کیفیت یک اقدام واقعی است که دقت و کمال قسمت را تعیین می کند.
انعطاف پذیری: انعطاف پذیری تعیین می کند که چگونه می توان طراحی را به راحتی تنظیم یا اصلاح کرد.
دسترسی: دسترسی به اندازه گیری است که چگونه یک فرد یا مشاغل می تواند به ابزارهای مورد نیاز برای تولید یک قسمت دسترسی پیدا کند.
یکی از بزرگترین مزایای استفاده از چاپ سه بعدی ، ساخت سریع نمونه اولیه است. نمونه اولیه سریع امکان طراحی ، تولید و آزمایش قسمت تنظیم شده در اسرع وقت و تغییر و تولید مثل طراحی بدون تأثیرگذاری بر سرعت فرآیند تولید است.
قبل از ظهور فناوری چاپ سه بعدی به عنوان اصلی ترین فرآیند تولید ، هفته ها طول کشید تا یک نمونه اولیه بسازید و پس از تغییرات ایجاد شده ، چندین هفته طول کشید تا یک طراحی جدید را بازسازی کنید. بسته به زمان تحویل ، توسعه محصول از طراحی تا تولید نهایی می تواند تا یک سال طول بکشد.
با ورود چاپگرهای سه بعدی ، مشاغل هم اکنون می توانند از یک چاپگر حرفه ای ، حتی در خانه ، برای تولید و آزمایش بخشی که می خواهند در چند روز استفاده کنند.بنابراین ، برای تولیدات کوچک و نمونه های اولیه ، سرویس چاپ سه بعدی یکی از بهترین گزینه ها است. اما تولید انبوه محصولات با سیستم تولید سنتی مناسب تر است.
هزینه های فناوری برای چاپ سه بعدی
همانطور که در بخش قبلی ذکر شد ، تولید یک قطعه یا نمونه اولیه منحصر به فرد با استفاده از فناوری چاپ سه بعدی به طور قابل توجهی زمان تولید را کاهش می دهد. با این حال ، روشهای سنتی تولید قادر به تولید گسترده قطعات نهایی هستند.
آیا این مربوط به صورت درآمد است؟ برای قطعات بسیار کوچک ، چاپ سه بعدی ارزان تر است زیرا فقط یک یا دو دستگاه (بسته به سیستم) برای تولید قطعه مواد داده شده مورد نیاز هستند. همچنین ، فناوری چاپ سه بعدی زباله های بسیار کمتری تولید می کند و همچنین نیازی به ابزارهای اضافی ندارد. به این ترتیب ، هزینه تولید انبوه یک قسمت برای همه قسمت ها یکسان است.
با این حال ، تولید انبوه یک قطعه توسط روشهای سنتی نیاز به زمان و انرژی کمتری دارد. هزینه های اجرای و نگهداری یک چاپگر سه بعدی با هزینه نگهداری و استفاده از رقیب صنعتی خود در نقطه ای به نام "نقض" تقاطع می کند. پس از این نکته ، روش های سنتی تولید یک قطعه ارزان تر از چاپ سه بعدی می شود.
کیفیت در فناوری برای چاپ سه بعدی
شاید بزرگترین محدودیت در فناوری چاپ سه بعدی کیفیت عالی باشد. در کلیه روشهای رایج چاپ سه بعدی ، که همه آنها از روش تزریق لایه های لایه های قبلی استفاده می کنند ، ضعف داخلی در بخش شکل می گیرد. البته روش هایی برای اصلاح این ضعف وجود دارد ، اما برای کسانی که سعی در ایجاد قطعات با کیفیت بالا برای مصارف صنعتی دارند ، مشکل ساز است.
برای برخی از سیستم ها ، لایه بندی روی یکدیگر به طرز چشمگیری جذابیت بصری محصول را کاهش می دهد.پس از پردازش، عملیات حذف این لایه وجود دارد، اما این عملیات در مقایسه با محصولات ساخته شده توسط ابزارهای دیگر، به زمان و تلاش بیشتری نیاز دارد. ساده ترین راه برای حل این مشکلات، چاپ با استفاده از سیستم های لیزری با وضوح بسیار بالا است. با این حال، این بدان معنی است که قطعات به زمان بیشتری برای ساخت نیاز دارند. علاوه بر این، دستیابی و اجرای چنین سیستم های مبتنی بر لیزر برای شرکت های بزرگ صنعتی و صنعتی نسبتاً گران و مقرون به صرفه تر است.