انواع کمال گرایی

تصور می شود که چند نوع متمایز از کمال گرایی وجود داشته باشد. در حالی که این گونه ها رفتارهای مشابهی دارند، انگیزه ها و نتایج آنها اغلب متفاوت است.

کمال گرایی استانداردهای شخصی: شخصی که این نوع را انجام می دهد ممکن است به مجموعه ای از استانداردها پایبند باشد که به آنها انگیزه می دهد. دیگران ممکن است هنوز این استانداردها را بالا بدانند، اما برای شخصی که آنها را تعیین می کند انگیزه می دهند. تصور می شود که این نوع کمال گرایی سالم است، زیرا منجر به استرس یا فرسودگی بیش از حد نمی شود. افراد دارای روحیه کمال گرا استانداردهای شخصی ممکن است کمتر از عادت های مضر برای مقابله با استرس ناشی از کمال گرایی استفاده کنند. این نوع را یک فرد تنها در صورتی دارد که اهدافش باعث شود که او احساس انرژی کند و تحت تأثیر قرار نگیرد یا فلج نشود.

کمال گرایی خودانتقادی: این نوع از کمال گراها بیشتر مستعد ترسیدن از اهدافی هستند که برای خود تعیین می کنند تا اینکه احساس انگیزه کنند. آنها ممکن است اغلب احساس ناامیدی کنند یا اینکه اهداف آنها هرگز به واقعیت تبدیل نخواهد شد. تحقیقات نشان می دهد که این نوع بیشتر به احساسات منفی مانند پریشانی، اجتناب، اضطراب و محکومیت خود منجر می شود.

کمال گرایی تجویز شده از نظر اجتماعی: این نوع تقاضا برای برتری را توصیف می کند که اغلب برای افرادی که مشاغلی که به دقت بسیار بالایی نیاز دارند، مانند وکلا، متخصصان پزشکی و معماران، اعمال می شود. افراد در این حرفه ها افکار ناامیدکننده، استرس و خطر بیشتری برای خودآزاری و خودکشی را تجربه کردند.

دلایل و عوامل خطر

ترس مکرر از عدم تایید دیگران یا احساس ناامنی و بی کفایتی.

مسائل مربوط به سلامت روان مانند اضطراب یا اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD). در حالی که همبستگی بین OCD و کمال گرایی وجود دارد، همه افراد کمال گرا به OCD مبتلا نیستند و همه افراد مبتلا به OCD کمال گرا نیستند.

داشتن والدینی که رفتار کمال‌گرایانه از خود نشان می‌دهند یا زمانی که تلاش‌های فرزندانشان منجر به کمال نمی‌شود ابراز نارضایتی می‌کنند. برخی از والدین ممکن است فرزند خود را تشویق کنند تا در هر زمینه ای موفق شود یا کمال را به او تحمیل کنند تا حدی که بتوان آن را توهین آمیز تلقی کرد.

یک دلبستگی اولیه ناایمن افرادی که در دوران جوانی دلبستگی مشکل‌دار با والدین داشتند، ممکن است در بزرگسالی دچار مشکل در خودآرامی‌شدن شوند. آنها ممکن است در پذیرش یک نتیجه خوب به عنوان یک نتیجه خوب مشکل داشته باشند، اگر کامل نباشد.

افرادی که سابقه موفقیت بالایی دارند، گاهی اوقات فشار زیادی را احساس می کنند تا به دستاوردهای قبلی خود ادامه دهند. این اغلب آنها را به رفتار کمال گرایانه سوق می دهد. کودکانی که مرتباً به خاطر موفقیت‌هایشان مورد تحسین قرار می‌گیرند، ممکن است با افزایش سن برای ادامه موفقیت احساس فشار کنند، که می‌تواند باعث تمایلات کمال‌گرایی نیز شود.

زوج درمانگر مناسب در تهران