درمان تنبلی چشم در کودکان
(ویرایش)
به گفته ی پزشکان سن کودک هر چقدر کمتر باشد، مراحل درمان آسان تر خواهد بود. پس از ۸ سالگی احتمال درمان کمتر می شود و مراحل درمان نیز سخت تر و دشوارتر خواهد شد.
- هر چشمی را تا جایی که می تواند خوب ببیند، که اغلب شامل وادار کردن مغز به استفاده از چشم “ضعیف” است.
- مغز را مجبور کنید از سیگنال های هر دو چشم استفاده کند.
- کاری کنید که هر دو چشم با هم کار کنند.
تنبلی چشم معمولا با بستن یک چشم برای جلوگیری از انجام تمام کارها درمان می شود. مغز می تواند یاد بگیرد که سیگنال های چشمی که نادیده گرفته می شوند را بپذیرد. به تدریج، بینایی در این چشم ممکن است بهبود یابد.
درمان های رایج عبارتند از:
استفاده از چشم بند
با مسدود شدن این چشم، مغز مجبور می شود با چشمی که نادیده می گیرد شروع به کار کند. این وصله باید در حالی که کودک شما بیدار است پوشیده شود. ممکن است کودک شما از پوشیدن وصله خوشش نیاید. اما به یاد داشته باشید که درمان تنها در صورتی مؤثر خواهد بود که کودک شما این پچ را هر چند دفعه که توصیه شده استفاده کند.
قطره چشمی دارویی آتروپین
این قطره در چشم ریخته می شود و نزدیک بینی را در آن چشم تار می کند. این به چشمی که نادیده گرفته می شود اجازه می دهد تا شروع به کار با مغز کند. قطره های چشمی ممکن است برای کودکان خاصی که دوست ندارند چشم بند بپوشند، گزینه ی مناسبی باشد.
استفاده از عینک
عینک می تواند به رفع مشکلات تمرکز در بینایی کمک کند. همچنین برای تاری دید نیز تجویز میشود. عینک مغز را مجبور می کند تا چشم تنبل را مجبور به فعالیت کند. در برخی موارد، بینایی یک چشم با چسباندن یک قطعه یا فیلتر به داخل عدسی عینک مسدود می شود. با بهبود بینایی، کودک دیگر نیازی به عینک نخواهد داشت.
مراقبت های بعد از درمان
هنگامی که آمبلیوپی بهبود یافت، ممکن است به درمان هایی جهت پیشگیری نیاز باشد. درمان نگهداری شامل استفاده مداوم از عینک و یا استفاده از چشم بند برای مدت زمان کوتاهی در طول روز نسبت به دوره درمان است.