SAMHSA ترومای فردی را به عنوان یک رویداد یا شرایط توصیف می کند که منجر به موارد زیر می شود:
این رویداد یا شرایط اثرات نامطلوب پایداری بر روی فرد دارد:
تروما هیچ مرزی از نظر سن، جنسیت، وضعیت اجتماعی-اقتصادی، نژاد، قومیت یا گرایش جنسی ندارد. تروما یک تجربه رایج برای بزرگسالان و کودکان در جوامع آمریکایی است و به ویژه در زندگی افراد مبتلا به اختلالات روانی و مصرف مواد رایج است. به همین دلیل، نیاز به پرداختن به تروما به طور فزاینده ای به عنوان بخش مهمی از مراقبت های بهداشتی رفتاری موثر و بخشی جدایی ناپذیر از روند بهبودی و بهبودی دیده می شود.
پروژه ReCAST به جوانان و خانواده‌های پرخطر کمک می‌کند و تاب‌آوری و برابری را در جوامعی که اخیراً با ناآرامی‌های مدنی مواجه شده‌اند، ترویج می‌کند.
اثرات حوادث آسیب زا بار سنگینی بر افراد، خانواده ها و جوامع می گذارد. اگرچه بسیاری از افرادی که یک رویداد آسیب‌زا را تجربه می‌کنند، بدون تأثیرات منفی پایدار به زندگی خود ادامه می‌دهند، دیگران مشکلاتی خواهند داشت و واکنش‌های استرس‌زای آسیب‌زا را تجربه می‌کنند. اینکه چگونه یک فرد به یک تجربه آسیب زا پاسخ می دهد شخصی است. اگر یک سیستم حمایتی قوی وجود داشته باشد، تجربه‌های آسیب‌زای قبلی کم باشد یا اصلاً وجود نداشته باشد، و اگر فرد دارای ویژگی‌های انعطاف‌پذیر زیادی باشد، ممکن است بر سلامت روانی او تأثیری نگذارد.
تحقیقات نشان داده است که تجارب آسیب زا هم با سلامت رفتاری و هم با شرایط سلامت جسمی مزمن، به ویژه آن دسته از حوادث آسیب زا که در دوران کودکی رخ می دهند، مرتبط است. مصرف مواد، شرایط سلامت روان و سایر رفتارهای پرخطر با تجربیات آسیب زا مرتبط است. از آنجایی که این نگرانی‌های مربوط به سلامت رفتاری می‌تواند چالش‌هایی را در روابط، شغل و سایر جنبه‌های زندگی ایجاد کند، درک ماهیت و تأثیر تروما و کشف درمان مهم است.
انزوا و خویشتن داری زمانی به عنوان شیوه های درمانی در درمان افراد مبتلا به اختلالات روانی و/یا مصرف مواد تلقی می شد. امروزه، این روش‌ها به‌عنوان شیوه‌های آسیب‌زا در نظر گرفته می‌شوند و تنها زمانی به عنوان آخرین راه‌حل مورد استفاده قرار می‌گیرند که اقدامات کمتر محدودکننده شکست خورده باشند و ایمنی در معرض خطر جدی قرار گیرد.
انزوا به عنوان سلول غیر ارادی و انفرادی یک فرد تعریف می شود. مهار به هر روش، وسیله فیزیکی یا مکانیکی، یا مواد یا تجهیزاتی اطلاق می‌شود که توانایی فرد را برای حرکت آزادانه دست‌ها، پاها، بدن یا سر خود بی‌حرکت می‌کند یا کاهش می‌دهد. یک دارو یا دارو نیز ممکن است برای محدود کردن رفتار یا آزادی حرکت استفاده شود.
مطالعات نشان داده‌اند که استفاده از انزوا و محدودیت می‌تواند منجر به آسیب‌های روانی، آسیب‌های جسمی و مرگ هم برای افراد تحت تأثیر و هم برای کارکنانی که از این تکنیک‌ها استفاده می‌کنند، شود. میزان آسیب به کارکنان در محیط‌های بهداشت روانی که از انزوا و محدودیت استفاده می‌کنند بیشتر از صدمات ناشی از کارگران در صنایع پرخطر است. محدودیت‌ها می‌توانند برای افراد، به‌ویژه کسانی که سابقه تروما دارند، مضر و اغلب آسیب‌دیدگی مجدد داشته باشند. فراتر از خطرات جسمی جراحت و مرگ، مشخص شده است که افرادی که انزوا و محدودیت را تجربه می کنند مدت بیشتری در مراقبت باقی می مانند و احتمال بیشتری دارد که برای مراقبت مجدد بستری شوند.
بانک اطلاعات
ابزارهای بارداری و زایمان
ابزارهای رشد کودک
ابزارهای سنجش سلامت
پاسخ سوالات بر اساس تاریخ پرسش سوال
مطلب از سایر رسانه ها