(ویرایش)
بچه ها میخوام بگم سختترین مرحله ازنظر من شروعشه.واقعا اگر با اراده و امید و تلاش برای حفظ زندگیتون و لذت بردن از زندگیتون تمرین کنید مطمعن باشید موفق میشید.منم اولش و شروعش برام سخت بودو باخودم میگفتم خاک بر سرم که مجبورم اینارو فروکنم توخودم و مثل بقیه عادی نیستمو و دوس داشتم بخوابم و بیدارشم ببینم درمان شدم.از حسرت به بقیه ام که بچه ام داشتنو میدیدم با سن کم تونستن اما من نمیتونم که نگم براتون
اما واقعا اگر بی وقفه و با انرژی تمریناتتون روشروع کنید و بگید که من میتونمو ایمان داشته باشید میبینید که میتونید و همه چیز دست خودتونه.شعار نمیدم چون منم مثل شما چه شبها که گریه نکردم و کنایه نشنیدم اما جنگیدم .اینو بدونید لطف خداست که اینجایید و اگر موفق نشید از کم کاری خودتونه چون راه درمان همینجاست...ایمان داشته باشید و تلاش کنید
زیاد پرحرفی کردم اما دوس دارم بدونید هممون مثل همیم و دوس ندارم ناامید ببینمتون.من نوع حاد بودم اما الان میدونم این بیماری نه جسمی هست نه بخاطر درد.فقط ذهنمونه
پرقدرت و با ایمان به این راه ادامه بدید..